ตอน
ปรับแต่ง
สารบัญ
ตอนนิยาย ()

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน
รูปแบบตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ระยะห่างตัวอักษร

บทนำ

 

 

ทำ

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ณ​ ​รุ​ล

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ช่​ฤูใไ้ผลิ​ใ​เื​เษา​าาศ​เริ่​ุ่​ ​ไ้​ใ​หญ้า​เริ่​ผลิา​ตาฤูาล​ ​หลา​คเลื​​ช่เลา​ี้​เป็หึ่​ใ​ัสำคัญ​ข​ชีิต

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​พัคฆ์​ ​ปุณ​ธัฒ์​เโช​ ​ชาหุ่​ใ​ั​ ​30​ ​ปี​เิทา​าร​่​า​แต่​ข​เพื่​ที่​เลื​หึ่​ั​ใ​ช่​ข​ฤูาล​ี้​เป็​ั​แต่า​ที่จะ​เริ่ต้​ชีิตคู่​ั​ใคร​สั​ค​ ​ัสำคัญ​ทั้ที​็​ต้​เลื​สถาที่​ที่​สา​้​เช่ั​ ​เจส์​เลื​ใช้​สไ้​แห่หึ​่​ใ​ล​เป็​สถาที่​จัา​ ​ไ้​สีสั​สา​ทั่​ส​เหาะั​าแต่า​ิ่ั​ ​ัี้​าาศ​ีา​เป็ัร​ที่​เหาะั​าร​เริ่ต้​ชีิตคู่​จริๆ

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​พัคฆ์​เิ​ไป​ั​โต๊ะ​ลชื่​ี​หญิสา​ผิขา​ตา​ส​ผ​ล์​ร​รัแข​ู่​ห้า​า​เพื่​เชิญ​ไป​ั​โต๊ะ​สำหรั​แข​ตา​ัตรเชิญ​ ​หึ่​ใ​ส​ค​ิ้​หา​สื่​คาั​ให้​เขา​ ​เขา​เพี​ิ้​ตรั​เป็ิตร​เท่าั้​ ​เพราะ​ตี้​หัใจ​ข​เขา​ีเจ้าข​เสี​แล้

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​พล​ลี่​ ​เ​เร์​โลส​์​ ​เป็สา​แคาา​รู้จั​ัต​ที​่​เขา​าเรี​​หา​ลั​ไ้​ปี​หึ่​ ​พล​ลี่​เป็​รุ่้​ที่​เรี​คณะ​เีั​ั​เขา​ ​พล​ลี่​เป็​ผู้หญิ​ส​หุ่ี​หุ่​าแ​เล​ล่ะ​เพราะ​คา​ส​ทำให้​หล่​ไ้​เข้า​าร​ัเทิ​ ​เขา​เ​ไ่ไ้​ห้า​แต่​ข​ไ่​ให้​ปล่ตั​หรื​ถ่าแ​าหิ​เิา​ ​ซึ่​พล​ลี่​็​ตล​เขา​ค​ั​พล​ลี่​ตั้แต่​เรี​จระทั่​ตี้​เรีจ​แล้​ ​ตี้​พล​ลี่​เป็​ารา​ั​ีชื่เสี​ทำา​ู่​ที่​ล​ ​ส่​เขา​ลั​ไท​เริ่​ทำ​ธุริจ​ขา​ัญณี​ที่​พ่​เขา​ริเริ่​ไ้​ใช้เลา​หลา​ปี​่าที่​เขา​จะ​เปิ​ตลา​และ​สร้า​ชื่​ใ​แ​ัญณี​ภาใต้​ชื่​ข​เขา​เ​ ​ทำให้​เขา​ั​พล​ลี่​ไ่​ค่​ไ้​เจั​่ๆ​ ​ใ​ช่​หึ่​ ​เขา​าา​แต่​เจส์​็​ไ่ไ้​​พล​ลี่​คุ​ั​สุท้า​เื่​สัปาห์​ที่แล้​เพราะ​ี​ฝ่า​ติา​ถ่าแ​ซึ่​ี​า​ทุั​ ​ซึ่​เรื่​ี้​เขา​เข้าใจ​ี

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​โ้​ ​ไทเร์​!​!​!​”​ ​เสี​เจส์​ทัทา​ชาหุ่

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​พัคฆ์​​ทัทา​เพื่​ที่​ิ้​รั​เขา​ที่า​ร่า​ ​ัี้​เจส์​ใส่​ชุ​สูท​สีขา​ู​จา​เื้ผ้า​และ​เลัษณ์​ข​าร​ตัเ็​็​​ให้​รู้​่า​ผ่า​ช่าฝีื​า​ประสารณ์​ตัเ็​า

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​ไห​เจ้าสา​ข​า​”

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​ู่​ที่​ห้แต่ตั​ ​ฉั​า​รัแข​่​”

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​า​เห็จริ​ๆ​ ​า​จะ​รู้​่า​แฟ​ข​า​ส​ขา​ไห​ถึขา​ห​ไ่เค​แะำ​ให้​ใคร​รู้จั​”

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​ถ้า​า​ไ้​เห็​ะ​ ​า​จะ​ต้​ตใจ​า​แ่ๆ​ ​”

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​ขา​ั้​เล​หรื​ ​พู​แี้​ชั​า​จะ​เห็​เร็​ๆ​ ​แล้​สิ​”

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​ี​สัพั​ค​เรีร้​”​ ​เจส์​หัไป​ทัทา​แข​ที่า​ร่า​แส​ิี

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​พัคฆ​์​​ร​ๆ​ ​า​ระห่า​ร​เพื่​หิ​ไ์​สีส​ที่​ริร​เิ​า​เสิร์ฟ​ ​สิ่​ที่​ทำให้​เขา​ต้​ขคิ้​สสั​็​คื​ัข่า​ที่า​รทำ​ข่า​าแต่า​ ​เขา​เข้าใจ​ะ​่า​เจส์​เป็​คั​ีชื่เสี​ใ​แ​ธุริจ​แต่​ไ่​คิ​่าั​ข่า​จะ​ให้คาสำคัญ​า​ขา​ี้

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​ทำไ​ัข่า​เะ​”​ ​เขา​ถา​เื่​เจส์​หัา​คุ​ั​เขา

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​็​เจ้าสา​ฉั​เป็​คั​ี่​า​”

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​ถึ่า​า​ถึ​า​แต่า​ไ​ๆ​ ​”​

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​า​เ​็​คร​แต่า​ไ้​แล้​ั้​ ​ค​ั​า​คร​แต่​ไ้​แล้​ะ​ ​ฉั​ค​ั​แฟ​ทีหลั​ั​แต่​่​”​ ​เจส์​​เพื่​เขา​ั​พัคฆ์​ไ่ไ้​เป็เพื่​สิท​ั​เพีแต่​เพื่​ั​ใ​​ธุริจ​เข้า​เป็เจ้าข​ห้าสรรพสิค้า​ัที่​ีสา​ขาา​า​ใ​หลา​ๆ​ ​ประเทศ​ ​พัคฆ์​ทำ​ร้า​จิเลรี่​ใ​ห้าสรรพสิค้า​ข​เขา​และ​สาารถ​ทำำไร​ให้​ห้า​ข​เขา​ที่​ร่​ลทุ​้​ไ่้​ ​ทำา​ร่ั​า​หลา​ปี​แต่​ไ่เค​เห็​ห้า​แฟ​ข​พัคฆ์​เล​สัครั้​ ​ไ้ิ​่า​เป็​คใ​าร​ัเทิ​เหื​เจ้าสา​ข​เขา​และ​ั​เป็​ซุป​ตาร์ั​เสี​้​ ​็​เข้าใจ​่า​แฟ​ทำา​แี้​าร​ี​ข่า​ซุซิ​าจะ​ไ่​ส่ผล​ี​ต่า​ ​เหื​เขา​ั​เจ้าสา​ที่​ค​ั​แ​ลั​ๆ​ ​เพราะ​ไ่​า​เป็ข่า​ั​ไป​ทั่โล

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​เจส์​...​”​

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​เสี​เรีชื่​แส​คุ้หู​ทำให้​ทั้​เจส์​และ​พัคฆ์​ที่​ไ้ิ​หัไป​ั​ต้เสี​พร้​ๆ​ ​ั

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​เพีแค่​เห็​ห้า​เจ้าสา​ข​เจส์​ที่​สใส่​ชุ​สีขา​ฟูฟ่​และผ​้​คลุ​ู่​​ศีรษะ​ให้า​แต่​แต้​้​เครื่สำาค์​ผ​สี​ล์​ถู​แต่​ั​ให้​เป็​ล​ฟู​ๆ​ ​เส้​ผ​ี​ประา​ิั​จา​ลิต​เตร์

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​เสื​...​”​ ​พล​ลี่​ครา​ชื่​ข​คที​่​ื​ู่​ข้าๆ​ ​เจ้า่า​า​แผ่เา

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​ตะลึ​เล​ใช่ไห​เสื​ ​ี่​พล​ลี่​เจ้าสา​ข​ฉั​ ​ส​ใช่ไห​”​ ​เจส์​เิ​เข้าไป​หา​พล​ลี่​โที่​ไ่ทั​ไ้​จัผิ​ปฏิิริา​ข​ส​ค

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​พัคฆ์​รู้สึ​่า​โล​ำลั​หุ​หุ​ ​เจ้าสา​ที่​เขา​า​เห็​ห้าเป็​คใ​ล​ตั​เขา​า​ๆ​ ​เป็​คที​่​​รั​เขา​ทุั​รถึ​เื่เช้าี้​่ที่​เขา​จะ​ิ​าที​่​ี่​้​ ​แต่​ทำไ​ตี้​หล่​ถึ​ู่​ที่ี่​ู่​ที่ี่​ใ​สถาะ​เจ้าสา​ข​เพื่​เขา​ ​แล้​ที่ผ่าา​ ​ที่​หล่​​รั​เขา​ ​เขา​ู่​ใ​สถาะ​ไห

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“ื​้​.​..​”​ ​ส​า​ ​สำหรั​เขา​แล้​พล​ลี่​ส​่า​ผู้หญิ​ทุค​​โล​ใ​ี้​ ​และ​เป็​ผู้หญิ​ที่​เขา​รั​เส​ ​หัใจ​ข​เขา​เต้​ระรั​ไ่​หุ​ ​จุ​แ่​ใ​​ไ่ต้​ถา​เขา​็ไ้​คำต​แล้​่า​ทำไ​พล​ลี่​ถึ​า​เป็​เจ้าสา​ข​เจส์

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​ฉั​​แล้​่าา​จะ​ต้​ตะลึ​ใ​คา​ส​ข​พล​ลี่​ ​ฉั​เ​็​ตะลึ​เหื​า​ัที่​ฉั​ไ้​เจ​พล​ลี่​ั​เิ​แ​เปิตั​ห้า​ให่​ที่​แคาา​เื่​ต้ปี​ที่แล้​ ​สภาพ​ฉั​ตั้​็​เหื​แ​เล​ ​ฉั​ตหลุรั​พล​ลี่​ตั้แต่​ัั้​เล​”​ ​เจส์​คุ​​เพราะ​ตี้​ทั้​เขา​และ​พล​ลี่​พร้​จะ​เปิตั​ั​ทุๆ​ ​คใ​ัี้

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​“​ื​...​”​ ​พัคฆ์​ไ้​แต่​ตรั​ใ​ลำค​เพราะ​ตี้​เขา​ไ่ล้า​ที่จะ​พู​คำ​ไห​​ไป​เล​ ​คที​่​สูรณ์แ​่า​เขา​ี​คาั่ใจ​ใ​ตัเ​ไ่เค​เสีาร​ทรตั​เท่าี้​า​่​ ​ิ่​เรื่​ผู้หญิ​เขา​ไ่เค​เสีรู้​ใคร​เล​ ​ไ่​คิ​ไ่​ฝั​่า​จะ​เสีรู้​ให้​ั​ผู้หญิ​ที่​ตัเ​รั​และ​พร้​ที่จะ​ใช้ชีิต​คู่​หัหลั​้​าร​แต่า​ั​ผู้ชา​คื่​และ​ัี้​เขา​ั​า​เป็​หึ่​ใ​พา​รั​ข​ทั้ส​ค

 ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ัี้​าาศ​ี​รราาศ​รา​ีทุ​​่า​เป็​ัี​ๆ​ ​ข​ใคร​หลา​ค​รถึ​คู่่าสา​ตรห้า​้​ ​แต่​ัี้​เป็​ัที่​เขา​ไ่​า​จจำ​ไป​ตลชีิต

 

 

*****************************************

16/5/2562

เริ่​ัพ​เรื่​ี้​แล้​ะคะ

 

าจจะ​ีคำ​ผิ​้า​ต้​ขภั​ค่ะ

 

ขคุณ​ค่ะ

 

************************************

#
 
#สามารถติกตามข้อมูลข่าวสารการอัพนิยายของ พริ้งพราวจันทร์ ได้แล้วที่นี่
พริ้งพราวจันทร์
ผลงาน( E-BOOK) มีวางจำหน่ายแล้วที่
 
#        #    #   #
 

 

 
ฝากทุกๆ ผลงานไว้ในอ้อมอกอ้อมใจนักอ่านด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
 
 
 
 

 
สัญญารัก รสสวาท (ซีรี่ย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก)
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“ถ้าไม่ติดประชุม คุณป๊าว่าจะรักเมียสักรอบสองรอบ แต่อย่าเสียใจนะครับเด็กดี เดี๋ยวพอคุณป๊าประชุมเสร็จ คุณป๊าจะจัดให้สามรอบถือเป็นการปลอบขวัญก่อนอาหารเที่ยงนะครับ” คนพูดพูดหน้าตาเฉยแต่คนฟังนี่แก้มแดงร้อนผ่าวแทบไหม้ “เชอะ ใครเขาอยากให้ปลอบกันล่ะ” ไฮยาซินธ์เอ่ยเสียงหวานขึ้นจมูกอย่างงอนๆ เชิดจมูกรั้นเป็นการยืนยัน “คุณป๊ารู้หรอกน่า ว่าไฮย่าน่ะอยากให้คุณป๊ารักใจจะขาด” “หยุดพูดเลยนะ ไฮย่าไม่อยากให้คุณป๊ารักแบบนั้นหรอ...ก...อื้อ...” คนงอนแก้มป่องถูกขโมยจูบจนปากเล็กอวบอิ่มนั้นบวมเจ่อเพราะพิษจูบมาราธอนของสามี “เด็กเลี้ยงแกะ”*****เรื่องราวของคุณป๊ากับไฮย่าเป็นเรื่องราวหวานหื่นกำลังกรุบกริบรสชาติกำลังอร่อย***********อย่าแค่มองผ่านลองโหลดอ่านตัวอย่างก่อนนะคะ****** ขอบคุณค่ะ^_____^

 

 

 

 

ปรารถนารัก สาวน้อยขนมหวาน (ซีรี่ย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก)
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“หนูหลง…ตัวหอมเหลือเกิน…นุ่มลิ้นเสียจริง…” แดเนียลลูบไล้มือไปตามสัดส่วนเหมาะเจาะประกอบเป็นหล่อนเต็มไม้เต็มมือ “คุณแดน…พอเถอะค่ะ…หนูหลงจะไม่ไหวแล้ว…” ร่างกายของหล่อนมันกำลังจะไม่เป็นของหล่อนอีกต่อไป มันกำลังเชื่อฟังคนตัวโตด้านบนที่สั่งการด้วยความช่ำชอง มือไม้เลื้อยจับตรงนู้นตรงนี้อย่างรู้จุดว่าหล่อนชอบตรงไหน ความลับบนร่างกายของหล่อนไม่เป็นความลับสำหรับผู้ชายคนนี้อีกต่อไป ร่างอ้อนแอ้นของหล่อนถูกเขาเปิดเปลือยเชยชิมความหอมหวานจากเรือนร่างของหล่อนอยากเอาเป็นเอาตาย “ใจเย็นๆ นะเด็กดี โอ้โลมกันก่อน ถ้างั้นมันจะไม่เสียวนะ แล้วเดี๋ยวจะหาว่าคุณแดนทำเจ็บ อื้ม…”********* ซีรีย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก ประกอบด้วย 1.สัญญารัก รสสวาท (ไบรอันต์ vs ไฮยาซินธ์) 2.ปรารถนารัก สาวน้อยขนมหวาน (แดเนียล vs ดาราทอง) 3.เสน่หา ดรุณีอ้อนรัก (เคลวิน vs นิสากร)*********ขอฝากผลงานอีกเรื่องไว้ในอ้อมอกด้วยนะคะ*****************ขอบคุณค่ะ*********

 

 

 

รักเหนือน้ำ
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“เธออยากมีสามีไหม” ประโยคคำถามที่ทำคนฟังหน้าร้อนฉ่าไม่รู้จะโกรธเขา หรือควรแสดงความรู้สึกแบบไหนดีในสถานการณ์แบบนี้ แล้วคำถามของเขาอยากได้ประโยคคำตอบแบบไหนกัน “คุณถามทำไมคะ” “ก็ฉันอยากได้เมีย ก็เลยถามเธอว่าอยากมีเหมือนกันไหม” “คุณพระ!!!” ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอแยกอุทานเมื่อได้ยินคำถามตรงมากของเขา หน้าของหล่อนกำลังร้อนผ่าว ลมหายใจเริ่มติดขัด ดวงตาที่เคยกลมโตหลับปี๋ปิดสนิทกอดรัดร่างตนเองแน่นขึ้น เมื่อเขาโน้มใบหน้าคมเข้มลงมาหล่อนสัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อนของลมหายใจใกล้มาก ขนในกายของหล่อนลุกเกรียว*****อิอิอิอิ มาฟินไปด้วยกันนะ*****
 
 
 
 
ดักหัวใจไว้ร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 1
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
...เมื่อไก่สาวที่เลี้ยงไว้กำลังโตน่ากิน…...สมภารหนุ่มนั้นจะอดใจไม่กินไก่ที่ตัวเองเลี้ยงไว้ได้หรือ…********* ********* *********“คุณเข้ม...คุณเข้มทำอะไรฝันคะ” หล่อนยังตกใจไม่หายกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่ชายหนุ่มกระทำกับตนเองเรียกว่าอะไร แล้วที่หล่อนตกใจมากกว่าคือสิ่งที่เขาใช้เจ้านั่นทำ เจ้าสิ่งนั้นที่เขาเพิ่งหยิบกางเกงมาสวมปิดบังมันไว้จากสายตาของหล่อน “ถ้าเป็นสามีภรรยาที่แต่งงานกันแล้วก็เรียกว่าทำลูก” เขมทัตบอกอย่างนั้น เพราะคิดไว้แล้วว่าจะมัดมือชกแม่ของเด็กสาวด้วยแผนสองหากว่าเขาพูดสู่ขอแล้วยังไม่ยอมให้แต่งงานกัน แม้จะไม่ได้เกินเลยล่วงล้ำเข้าสู่ภายในแต่เขาก็ถือว่าได้เสียกันเลยแล้วกัน “ทะ...ทำลูกหรือคะ” “ใช่แล้ว แต่ว่าตอนนี้เรายังไม่ได้แต่งงานกันก็เรียกว่าทำเมีย” บอกอย่างนี้ปลายฝันน่าจะเข้าใจมากกว่าเดิม “คุณเข้มทำแบบนี้กับฝันทำไมคะ แล้วไหนคุณเข้มบอกว่าตรงนั้นของฝันแพ้ คุณเข้มจะช่วยดูให้ แล้วทำไมคุณเข้มต้องทำแบบนี้ด้วยคะ...” ตกใจกับสิ่งที่เขาพูด นี่หล่อนเป็นเมียของเขาแล้วงั้นหรือ หล่อนฝันอยู่หรือเปล่าปลายฝัน ******** ******** *********ปล.จากนักเขียนนะคะเรื่องนี้อ่านไปยิ้มไป เตรียมหมอนไว้จิกบ้างก็ดีค่ะ ^^แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น โหลดตัวอย่างไปอ่านก่อนนะคะ ********* ******** *********โหลดเลย โหลดเลย โหลดเลย ^^
เล่ห์หัวใจร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 2
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“อยากกิน...” มองริมฝีปากสีชมพูเรื่อนัยน์ตาหวานเยิ้ม อะไรอยู่ในปากของหล่อน แล้วเขาอยากกินอะไรในปากของหล่อนกันล่ะเนี่ย ปลายไผ่พาซื่อจ้องมองคนที่ใช้ริมฝีปากหนาขบริมฝีปากอิ่มของหล่อนเบาๆ หลายๆ ครั้ง ติดๆ กัน “พอแล้วค่ะ ปากแตกหมด...” อุบอิบบอก เอาสองแขนดันหน้าที่ทำท่าจะทาบริมฝีปากต่ำลงมาอีก “ยังไม่ทันลงโทษเลยนะ” “อย่ามาโมเมสิ...อื้อ...” สองมือเล็กยกขึ้นมาดันและทุบเข้าที่บ่าหนาของเขาด้วยแรกกระจิดริดของหล่อนก็ยังไม่อาจต้านทานคนที่มีพละกำลังมากกว่าได้ เขาซอกซอนปลายลิ้นเข้ามาเกาะเกี่ยวลิ้นเล็กของหล่อนอย่างหน้าตาเฉยทั้งที่หล่อนพยายามที่จะดันลิ้นตัวเองหนี “อื้ม...” หวานเหลือเกิน ในความรู้สึกของเพ็ชระ ปึกๆ สองมือเล็กกำเป็นปั้นน้อยๆ ทุบตามบ่าไหล่ของเพ็ชระ แต่มันไม่สะเทือนมีผลกระทบกระทั่งที่จะทำให้เขาหยุดจูบหล่อนได้เลย หนำซ้ำยังดูดดุนเล่นลิ้นจนหล่อนมึนงงความรู้สึกพร่าเบลอไปหมด กำแน่นที่มัดกล้ามของเขาเมื่อร่างกายรู้สึกหวิวๆ แปลกๆ บริเวณท้องน้อยและจุดต่างๆ ที่ไวต่อความรู้สึก “เรียนรู้วันละนิดวันละหน่อยแล้วกันนะครับ” บอกแบบนั้นแต่ริมฝีปากหาได้หยุดรุกรานหล่อนไม่ แล้วนี่เขาจะมาพูดให้หล่อนดีใจเล่นทำไมกัน “อื้อ...พะ...พอแล้วค่ะ... ไผ่จะปากเจ่อ” เมื่อเขาปล่อยริมฝีปากให้เป็นอิสระเพื่อเอาลมหายใจ หล่อจึงต้องรีบบอกเสียงสั่นว่าให้หยุดการลงโทษไว้เพียงเท่านี้ นี่ขนาดหล่อนไม่ได้บอกนะว่าด่าเขาไปกี่คำกี่ประโยคมากน้อยแค่ไหนยังรู้สึกหนักๆ บวมๆ ที่ริมฝีปากแล้ว “อื้อ...จะ...จะ...จูบไผ่อีกนานไหมคะ...” ไม่มีคำตอบเป็นคำพูดมีเพียงจูบเป็นคำตอบเท่านั้น***************************************

 

 

พันธนาการหัวใจร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 3
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
โชคชะตากำหนดให้คนแปลกหน้าโคจรมาพบกันจนเกิดเป็นโซ่ตรวนพันธนาการที่ไม่สามารถตัดขาดโซ่ตรวนเส้นนี้จะปลูกผูกรักให้เจ้าของดวงใจทั้งสองมีใจพิศมัยต่อกัน*******************************************“เราไปใส่เสื้อผ้ากันก่อนดีกว่านะครับโบตั๋น” “ค่า คูณแม่ขาโบตั๋นปายส่ายเสื้อก่อนนะคะ” เห็นคุณพ่อกับคุณแม่สนิทสนมหยอกล้อกันโบตั๋นดีใจ คุณพ่อคุณแม่รักกัน ยื่นแขนสั้นๆ ให้ผู้เป็นพ่ออุ้ม “เดี๋ยวแม่เลือกชุดให้นะคะ” “คุณรออยู่นี่นะ เดี๋ยวผมแต่งตัวให้โบตั๋นเอง เดี๋ยวคุณค่อยถักเปียให้โบตั๋น เราไปใส่เสื้อผ้ากันดีกว่าครับ คุณพ่อจะเลือกชุดสวยๆ ให้ลูกสาวพ่อเอง” “ค่าๆ โบตั๋นจะใส่ชุดที่คูณพ่อเลือกห้ายค่า” โบตั๋นเออออดีใจ ในหัวใจดวงน้อยของเด็กหญิงมีแต่ละอองความสุขสบายใจเต็มไปด้วยความอบอุ่น สายใยเล็กๆ ที่เรียกว่าสายเลือดและความผูกพันก่อให้เกิดความรู้สึกรักโดยไม่มีเหตุผลใดๆ สำหรับเด็กหญิงที่รู้สึกรักตามสัญชาตญาณ ไม่มีอะไรที่จะน่ายินดีเท่ากับการได้อยู่กับคุณแม่ ได้กอดคุณพ่อแบบนี้ “ทำไมฉันถึงได้รู้สึกกังวลใจแปลกๆ กับแค่เรื่องเขาใส่เสื้อผ้าให้โบตั๋นด้วยนะ ทำไมฉันถึงรู้สึกไม่พอใจที่เห็นเขาทำให้โบตั๋นมีความสุข หรือว่าฉันกำลังอิจฉาอยู่กันนะ...” หอมจันทน์มองตามหลังชายหนุ่มแล้วใคร่ครวญบางอย่างด้วยความว้าวุ่นใจ กลัวว่าลูกสาวจะผูกพันกับเขามากไปกว่านี้ กลัวว่าเขาจะแยกโบตั๋นไปจากอก แต่ก็ไม่อาจทำใจแข็งฝืนแยกลูกออกมาดื้อๆ ได้เพียงแค่เห็นแววตา รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะสดใส แค่นั้นก็ทำให้หล่อนไม่กล้าทำร้ายดวงใจของตัวเอง ในชีวิตของคนเป็นแม่สิ่งที่ทำให้เจ็บปวดใจได้มากที่สุดก็คือเสียงร้องไห้ และดวงตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาของลูก “แม่หอมขา เสร็จแล้วค่า...” เสียงแจ้วๆ ของลูกสาวดังมาก่อนตัวทำลายภวังค์ความคิดชั่วขณะของหล่อนและเพียงแค่เห็นหน้าลูกสาวหล่อนถึงกับตกตะลึง ทำไม...ทำไมโขมพัตถ์ถึงได้ทำกับลูกสาวที่น่ารักของหล่อนแบบนี้ด้วยนะ เสื้อแขนตุ๊กตาสีส้มแปร๊ดกับเอี๊ยมกางเกงผ้าสีเขียวเข้มปี๊ มีใส่ถุงเท้าให้ด้วยถุงเท้าสีขาวข้างสีไข่ไก่ข้างที่มีลายดอกไม้เล็กๆ เหมือนกันแต่สีนั้นต่างกันเล็กน้อย ไม่นะ เขาจะแต่งตัวให้ลูกสาวที่น่ารักของหล่อนแบบนี้ไม่ได้ “คุณพัตถ์! ทำไมคุณ ว๊ายยย!!!” หอมจันทน์เดินไปทางห้องแต่งตัวพร้อมกับฉวยข้อมือลูกสาวตัวเล็กไปด้วย ก่อนจะตะลึงเมื่อเห็นเข้าใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีเขียวอ่อนไม่ติดกระดุมและยังไม่ได้สวมกางเกงมีเพียงกางเกงในแบบผู้ชายสีขาวติดกายโชว์บั้นท้ายให้คุณแม่ลูกหนึ่งดู โขมพัตถ์เองก็ตกใจ ไม่ได้อายหญิงสาวแต่อายเด็กหญิงตัวน้อยต่างหากรีบดึงผ้าที่เพิ่งถอดกองไว้มาพันรอบเอวสอบ “คิกๆ คูณพ่อโป๊อยู่ค่า แม่หอมขา...” โบตั๋นเอามือเล็กมาทำท่าปิดตาแต่นิ้วห่างกันจนเห็นดวงตากลมๆ ฉายแววสดใส “ทำไมคุณไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยคะ” หอมจันทน์ที่หันหลังให้โขมพัตถ์แหวให้ “ก็ในห้องแต่งตัวไม่มีใครแล้วนี่ คุณต่างหากที่เข้ามาไม่บอกไม่กล่าว ดีนะที่ผมใส่กางเกงในแล้วน่ะ” “ก็ฉันกำลังโมโหอยู่นี่ คุณแต่งตัวให้โบตั๋นแบบนี้ได้ยังไงคะ มันคนละชุดกันค่ะแล้วยังใส่ถุงเท้าให้ผิดคู่อีก จะไม่ให้ฉันโมโหคุณได้ยังไงไหว คุณแต่งตัวให้โบตั๋นเหมือนจะพาไปออกรอบแสดงตลก” “ก็โบตั๋นอยากใส่สีส้มกับสีเขียวแล้วก็จะใส่ถุงเท้าลายดอกไม้” หอมจันทน์อยากจะบ้านี่เขาจะเลือกตามที่โบตั๋นบอกจริงๆ โดยที่ไม่ดูว่าใส่ออกมาแล้วจะอยู่ในสภาพไหนจริงๆ เหรอ “โบตั๋นน่ะอยากใส่ทุกสีนั่นแหละค่ะเพราะชอบสีสันมาก แต่คุณไม่ต้องตามใจโบตั๋นขนาดนั้นก็ได้นะคะ คุณแค่ให้โบตั๋นเลือกชุดกระโปรงในตู้แทนการถามว่าอยากใส่สีไหนน่าจะดีกว่านะคะ อีกอย่างถ้าฉันตามใจโบตั๋นแบบคุณ มีหวังใครๆ คงได้หัวเราะลูกสาวฉันแน่” อา...มันเป็นแบบนี้นี่เอง...*******************************************ฝากอุดหนุนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ*******************************************ในรูปประโยคการพูดของเด็กๆ การสะกดคำพูดอาจจะไม่ถูกหลักไวยากรณ์เพื่อเสริมอรรถรสในภาษาพูดของเด็กๆ นะคะ *******************************************

อ้อนรักช่อบุษบา
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“คุณรบชอบทำให้หนูหัวใจเต้นแรงแล้วก็ชอบทำให้หนูรู้สึกแปลกๆ” “แล้วมันไม่ดีหรือ” ช่อบุษบาส่ายหัว “ไม่ดีค่ะ หนูกลัวหัวใจวายค่ะ” คำตอบของช่อบุษบาทำให้ธงรบหัวเราะในลำคอด้วยความชอบใจกับคำตอบซื่อๆ ของเด็กสาว “หอมฉันหน่อยสิช่อ ฉันหอมช่อไปตั้งหลายครั้งแล้วนะ เอาเปรียบฉันไม่ดีเลยนะช่อ” “แน่ะ คุณรบหอมหนูเองนะ หนูไม่ขอให้หอมเสียหน่อย” เด็กสาวบ่นอุบอิบทำแก้มป่อง หอมหล่อนเองนะยังจะมาพูดเหมือนหล่อนเอาเปรียบเขาอีก “เป็นเด็กไม่ดีจริงๆ ด้วยสินะ” ธงรบอ่านออกว่าอีกไม่นานเด็กสาวก็ต้องทำตามใจเขาอยู่ดี “ถ้าหนูหอมแล้ว คุณรบก็อย่าหอมหนูอีกนะคะ”คำเตือน*เรื่องนี้นางเอกค่อนข้างนิสัยเด็กมากๆ นะคะ***รบกวนโหลดตัวอย่างก่อนกดสั่งซื้อค่ะ ถ้าชอบกดซื้อ ถ้าไม่ชอบกดปิดนะคะ*****ขอบคุณที่อุดหนุนค่ะ***
หัวใจปลูกรัก
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
โปรยปราย.........********************************************เมษญาสั่นสะท้านครางเสียงสั่นพร่ายามเขาแตะต้องสัมผัสกับจุดอ่อนไหว จะกระถดถอยหนีแต่ก็ถูกมือหนาตรึงเอาไว้อย่างรวดเร็ว แถมยังเงยหน้าขึ้นมาสบตาปรือปรอยของหล่อน ก่อนจะข่มขู่ทางสายตาว่า ห้ามหนี ก่อนจะเปล่งวาจาที่ทำให้หล่อนตัวร้อนผะผ่าว “อย่าเสียมารยาทสิเม ฉันหอมอยู่นะ” “นายปล่อยเมเถอะค่ะ เมอาย แล้วเมก็กลัวใครมาเห็นด้วย” ร้อนรุ่มดั่งไฟสุมทรวง ถ้าหากไม่ห้ามให้เขาหยุดตอนนี้อาการสติเลือนคงกำเริบและไม่สามารถที่จะเอ่ยห้ามเขาได้อีกเลย พลิศร์หยุดนิ่งทำหน้าฉุนเฉียวเขามีอารมณ์มากในตอนนี้ แล้วก็อยากเชยชิมเจ้าหล่อนทั้งตัว ลุกขึ้นแล้วเสยผมลวกๆ เอาสองมือลูบหน้า “ถ้าไม่ให้ฉันดูดฉันหอมคืนนี้ก็ปิดบ้านด้วย ฉันจะไปดูดไปหอมของคนอื่นไม่กลับเข้ามาอีก” ความจริงส่วนมากกับผู้หญิงที่เรียกมาใช้งานบ่อยๆ ส่วนมากจะเป็นงานกันหมดเขาไม่ค่อยโอ้โลมเจ้าหล่อน เจอหน้ากันก็เริ่มงานใส่กันไม่ยั้งเสร็จงานก็จ่ายเงิน เขามีความต้องการสูง มีนายหน้าขาประจำคอยจัดการหาหญิงสาวตามความต้องการมาให้ เมษญาที่ร่างอ่อนระทดระทวยพยุงตัวเองขึ้นเพื่อแต่งตัวให้อยู่ในชุดเรียบร้อยเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เขาพูดออกมาทำให้มือบางที่กำลังใส่เสื้อหยุดชะงักแล้วเงยหน้างอง้ำมองเขา เพิ่งจะดูดจะหอมของหล่อนไปเมื่อไม่กี่วินาทีนี้เอง ยังจะมีหน้าไปคิดถึงของผู้หญิงคนอื่น ความน้อยเนื้อต่ำใจคิดเล็กคิดน้อยที่ติดตัวผู้หญิงมาตั้งแต่เกิดแทบทุกคนทำให้หน้านั้นบูดบึ้งมากกว่าเดิม “นายคนบ้าดูดของเม หอมของเมแล้วจะไปทำกับคนอื่นได้ยังไง เมเป็นน้องนายนะ นายทั้งดูดทั้งหอมแล้วนายก็ต้องรับผิดชอบด้วยการไม่ไปดูดไปหอมของผู้หญิงอื่นสิ” โถมกายทุบหลังคนร่างหนาใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความโมโห*************************************************กดโหลดตัวอย่างก่อนนะคะอ่านแล้วชอบกดซื้อโลดเด้อค่ะ ^___________________^************************************************
แสดงเพิ่มเติม
แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นปักหมุด


ความคิดเห็นทั้งหมด ()

ยังไม่มีการแสดงความคิดเห็น