[ENG+ไทย] เรื่องเล่าของโนบอดี้ Just A Nobody's Story (เขียนเองจ้ะ)

​

Part​ ​One

Story​ ​1

​

It​ ​was​ ​night.​ ​It​ ​was​ ​dark.

I​ ​was​ ​digging​ ​through​ ​the​ ​trash​ ​can​ ​for​ ​something​ ​to​ ​eat.​ ​You​ ​know​ ​the​ ​Maisies,​ ​they​ ​always​ ​throw​ ​away​ ​some​ ​goodies​ ​around​ ​night​ ​time.

It​ ​was​ ​then​ ​when​ ​I​ ​saw​ ​something.

I​ ​know​ ​what​ ​I​ ​saw.​ ​I​ ​saw​ ​a​ ​shadow,​ ​creeping​ ​above​ ​the​ ​wall.​ ​I​ ​felt​ ​shivers​ ​all​ ​over​ ​my​ ​body.​ ​I​ ​didn​’​t​ ​know​ ​what​ ​it​ ​was,​ ​what​ ​it​ ​could​ ​do,​ ​or​ ​would​ ​do.​ ​Did​ ​I​ ​tell​ ​you​ ​it​ ​was​ ​dark?​ ​I​ ​did,​ ​didn​’​t​ ​I?​ ​It​ ​was​ ​full​ ​of​ ​madness.​ ​I​ ​knew​ ​it​ ​right​ ​away.

Then​ ​I​ ​ran​ ​like​ ​hell.

The​ ​air​ ​around​ ​me​ ​started​ ​to​ ​feel​ ​like​ ​it​ ​was​ ​burning.​ ​It​ ​also​ ​tasted​ ​like​ ​salt.​ ​I​’​m​ ​sure​ ​I​ ​was​ ​sweating​ ​like​ ​crazy.

I​ ​hadn​’​t​ ​had​ ​anything​ ​in​ ​my​ ​belly​ ​for​ ​almost​ ​three​ ​days.​ ​It​ ​was​ ​strange​ ​that​ ​I​ ​could​ ​run​ ​that​ ​fast.​ ​Probably,​ ​I​ ​still​ ​cared​ ​for​ ​my​ ​life,​ ​or​ ​some​ ​might​ ​say​ ​myworthless​ ​life.​ ​I​ ​know​ ​I​’​m​ ​not​ ​someone​ ​important.​ ​I​’​m​ ​nobody.​ ​ ​But​ ​I​ ​consider​ ​every​ ​life​ ​has​ ​its​ ​own​ ​value.​ ​Even​ ​mine.

Beautiful​ ​words.

I​ ​know.

After​ ​I​’​d​ ​run​ ​for​ ​about​ ​15​ ​minutes,​ ​I​ ​stopped.​ ​I​ ​went​ ​back​ ​to​ ​where​ ​I​ ​was.​ ​Hell,​ ​I​ ​went​ ​back.​ ​I​ ​was​ ​so​ ​brave.

Beside​ ​the​ ​trash​ ​can,​ ​one​ ​of​ ​the​ ​Maisies​’​ ​staff​ ​was​ ​there.​ ​He​ ​was​ ​throwing​ ​away​ ​some​ ​leftovers​ ​like​ ​usual.

I​ ​waited​ ​until​ ​he​ ​got​ ​inside,​ ​and​ ​then​ ​I​ ​jumped​ ​out​ ​to​ ​the​ ​trash​ ​can.​ ​The​ ​smell​ ​was​ ​so​ ​good.​ ​ ​It​ ​was​ ​very​ ​rare​ ​to​ ​have​ ​some​ ​fresh​ ​leftovers.

I​ ​ate​ ​it​ ​all​ ​until​ ​my​ ​belly​ ​was​ ​full.

I​ ​didn​’​t​ ​see​ ​anything​ ​else.

Not​ ​even​ ​the​ ​body.

At​ ​that​ ​time,​ ​I​ ​didn​’​t​ ​see​ ​the​ ​body,​ ​I​ ​swear.​ ​I​ ​was​ ​shocked​ ​when​ ​I​ ​knew​ ​about​ ​the​ ​news,​ ​just​ ​like​ ​you​ ​were.

I​ ​was​ ​clueless,​ ​just​ ​like​ ​you​ ​are​ ​now.

​

 

ตั้​เป็​ตลาคื​ ​ั​ื​า

ผ​คุ้​ขะ​หา​ขิ​ู่​ ​คุณ​ตำรจ​็​รู้​ใช่​ั้​ล่ะ​่า​ร้า​เ​ซี่​ช​โ​พ​ขิ​ี​ๆ​ ​ทิ้​ตลาคื

ตั้​แหละ​ที่​ผ​เห็​ะไร​า่า

ผ​รู้​่า​ผ​เห็​ะไร​ ​ผ​เห็​เา​ะไร​สั​่า​คืคลา​ู่​​ำแพ​ ​ภาพ​ัล่า​ทำให้​ผ​รู้สึ​ขลุ​ไป​ทั้ตั​ ​ผ​ไ่รู้​่า​เา​ั่​ั​คื​ะไร​ ​ั​ทำ​ะไร​ไ้​หรื​ั​จะ​ทำ​ะไร​ ​ผ​​แล้​ใช่​ั้​่า​คื​ั้​ั​ื​า​ ​ผ​รัรู้​ไ้​ทัที​เล​่าคา​ื​ั่​แฝ​คา้า​คลั่​เาไ้​ู่​เต็เปี่

จาั้​ผ​็​เผ่หี​ไ่​คิ​ชีิต

าาศ​รตั​ให้คารู้​สึ​ร้​ราั​ำลั​แผเผา​ตั​ผ​ู่​ ​ตั้​ผ​ค​เหื่​แต​่าู​เพราะ​สัผัส​รสเค็​ๆ​ ​ที่ู่​ใ​าาศ​ไ้

แต่​็​่าแปล​ะที​่​ผ​ิ่​ไ้​เร็​ขา​ั้​ทั้ที่​ไ่ไ้​ิ​ะไร​าตั​้​สา​ั​ ​าที​คจะ​เป็เพราะ่า​ผ​ห่​ชีิต​ตัเ​ล่ะ​ั้​ ​ชีิต​ผ​คจะ​ ​ไร้ค่า​ใ​สาตา​ข​ค​าค​ ​ผ​รู้​่า​ผ​ไ่ใช่​คสำคัญ​ะไร​ ​ผ​เป็​คที​่​ไ่ี​ตัต​ ​แต่​ถึ​่าั้​ผ​็​คิ​่า​ทุ​ชีิต​ีคุณค่า​ ​แ้ระทั่​จะ​เป็​ชีิต​ข​ผ​เ​็ตา

ช่า​เป็​คำพู​สหรู​ซะ​จริ

หลัจาที่​ิ่​า​ไ้​สั​สิห้า​าที​ผ​็​หุ​แล้​้ลั​ไป​ที่​เิ​ ​ให้​ตา​เหะ​ ​ี่​ผ​้ลั​ไป​้​ะ​ ​ผ​โคตร​ไ่​า​เชื่​เล​่า​ตัเ​จะ​ล้าหาญ​ชาญชั​ไ้ขา​ี้

พ​้​​ลั​ไป​ ​ตร​ข้าๆ​ ​ถัขะ​หลั​ร้า​ีพ​ั​า​ข​ร้า​เ​ซี่​ู่​ ​เขา​เา​พ​เศษาหาร​ที่​เหลืา​ทิ้​เหื​ทุที

ผ​ร​จระทั่​เขา​ลั​เข้าไป​ใ​ร้า​แล้​ถึ​ค่​พุ่พร​​ไปหา​ถัขะ​ใ​ั้​ ​ลิ่ห​ข​าหารส​ให่​ล​โช​า​ ​หาา​เหลืเิ​ที่จะ​ไ้​ิ​ขเหลื​ทิ้​ส​ให่​แี้

ผ​รี​โซ้​ขิ​จ​เลี้​และ​ท้​ิ่​ใที่สุ

จถึ​เี๋ั้​ผ​็​ั​ไ่เห็​ะไร​่า​ื่​เล

ไ่ี​ศพ

ผ​สาา​เล​่า​ตั้​ผ​ไ่เห็​่า​ี​ศพ​จริๆ​ ​ผ​ตใจ​า​ตที่​ไ้​รู้​ข่า​ ​ช็​ไป​พร้​ๆ​ ​ั​พคุณ​เี่

​ผ​ไ่รู้​เรื่​ะไร​เล​ ​ไ่​ต่า​ไป​จา​พคุณ​ใ​ตี้​ั่แหละ​