ทำอะไรง่ายๆ ฉันไม่เรื่องมาก // นั่งรอ

// แอบมองหลินที่เดินไปเดินมา ( หน้าร้อนผ่าว ) ( ใจเต้นเรง )

( เฮ้ยยยยย ..... ) ( พยายามสลัดความคิดออกจากหัว )

( บ้าไปแล้วรัชชานนท์ ) ( พยายามสลัดความคิดออกจากหัว )

( ตั้งสติ )

หน้าตาดีนะ แต่ไม่รู้จะอร่อยหรือเปล่า

แหม...ไม่เจอกันไม่กี่ชั่วโมง เธอดูพูดเยอะขึ้นนะ

หยุด // เสียงเข้ม

นั่งลง และ อยู่เป็นเพื่อนฉัน

เธอไม่มีสิทธิ์พูดอะไรทั้งนั้นเพราะ......นี่คือคำสั่งฉัน //เสียงเข้ม // หน้าตึง

นั่งลง // มองเก้าอี้ตรงข้าม

// ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ฉันหิว

เธอยิ้มอะไร

เรื่องของฉัน

เธอจะให้ฉันอุ่นเองหรือไง

// ดันประตูเอาไว้

ไปนั่งเป็นเพื่อนฉัน // กระชากมือหลินให้เดินตาม

อื้ม......อร่อยใช้ได้

อุ้ย........เธอหิวเหรอ กินม๊ะ // ลอยหน้าลอยตา

เดี๋ยวนี้เถียงเก่งขึ้นนะ

เธอนอนดึกทุกคืนเลย ทำอะไรเหรอ

.................

ยังคิดจะไปสอบอีกหรือไง

อยู่นี่ไม่ดีหรือไง ถึงอยากออกไปนัก

ดีแล้วเธอจะออกไปทำไม พ่อกับแม่ ก็เลี้ยงเธอได้อยู่แล้ว

................. // มองหน้าหลิน นิ่ง

ขอบใจนะ ที่มานั่งเป็นเพื่อน // เดินขึ้นบนบ้านพร้อมกัน

ทำไมทำหน้าแบบนั้น

เมาข้าวต้มเธอน่ะสิ

อืม ( เก๊กขรึม )

( อึ้ง )

ยัยเด็กนี่ ทำไมเวลากลางคืนถึงดูดีขนาดนี้นะ ( ใจเต้นแรง )

// เปิดประตูเข้ามา

พ่อเลี้ยงครับ คุณตุลย์มาหาครับ ผมเจอหน้าออฟฟิศพอดีเลย

ห๊ะ!!!!! ไหนว่า............// กำลังจะอ้าปากพูด

เซอร์ไพรส์ // เดินเข้ามา

สวัสดีครับคุณตุลย์ // ยกมือไหว้

หวัดดีทิวเขาสุดหล่อ // ทักทาย

ดีใจจนหน้าเหว๋อไปเลยเหรอวะพ่อเลี้ยงรัชชานนท์

เออ .... โคตรเหว๋อเลย ไหนบอกกลับมาถึงวันจันทร์วะ

อุ้ย.............// สะดุดตากับหลิน ( ไม่ได้ฟังที่พ่อเลี้ยงรัชชานนท์พูด )

ใครวะ น่ารักจัง // เดินไปที่โต๊ะหลิน // มองเคลิ้ม

// มองตาม

ชื่ออะไรครับ คนน่ารัก // ยิ้มหวาน

เฮ้ยๆๆๆๆ ออกห่างๆ ยัยเด็กหน้าจืด แว่นตาหนาเต๊อะเลย // ดึงคอเสื้อตุลย์เบาๆ

// หันมองหน้าพ่อเลี้ยงรัชชานนท์

// หันมองหน้าหลิน

อะไรคือ ยัยเด็กหน้าจืด แว่นตาหนาเต๊อะวะพ่อเลี้ยง

ก็นี่ไง // หันมองหน้าหลิน

อะไรที่มึงพูด กูไม่เห็นว่าจะมีเลย ไหนแว่น ไหนหน้าจืด

ยัยเด็กหน้าจืด แว่นตาหนาเต๊อะ ตรงไหนวะ // หันมองหน้าหลิน ยิ้มหวาน

ไหว้พระเถอะจ๊ะ // เอื้อมมือรับไว้ // ยิ้มหวาน

คุณตุลย์โดนน้องหลินตกอีกคนแล้ว ผมก็โดนแบบนี้เลย

น้องหลิน

รูปก็งาม นามก็เพราะ // ยิ้มหวาน

นี่มึงจำไม่ได้จริงๆ เหรอวะไอ่ตุลย์

จำว่า.....

ก็ยัยเด็กหน้าจืด แว่นตาหนาเต๊อะนี่ไง มึงมองดีๆ ดิ๊

// หันมอง พิจารณา อีกที

อืมมมมม.................... // หันมอง พิจารณา อีกที

สักที จำไม่ได้หรือไง

ใครวะพ่อเลี้ยง // หันมองหน้าพ่อเลี้ยงรัชชานนท์

( ทบทวน )

ห๊า.....................// เบิกตาโต

หลิน เด็กที่ใส่แว่นหนาๆ นั้นน่ะเหรอ // ตกใจ

// อ้าปากค้าง

ก็กูบอกแล้วไง ว่ายัยเด็กหน้าจืด แว่นตาหนาเต๊อะ // ยกยิ้ม

หลิน ทำไมถึงโตมาน่ารักได้ขนาดนี้เนี้ย // ลากเก้าอี้มานั่งใกล้ๆ

รู้แบบนี้พี่จีบตั้งแต่เด็กดีกว่า // ขยับเข้าใกล้

// หันขวับ

เอ๋า....................

ดีใจจังเลยที่เราเคยรู้จักกันมาก่อน พี่จะได้ ไม่เป็นคนแปลกหน้าสำหรับหลินไง // แกล้งเนียนกอดหลิน

ไอ่ตุลย์ มึงนี่............