เตชินท์ ไปหาหนูที่ Studio เหรอลูก

ไม่ได้สิ ปู่ติดตามผลงานอยู่ // ยิ้ม

ดีแล้วลูก รู้จักกันไว้ จะได้สนิทกันเร็วๆ เตชินท์ใช้ได้เลยนะครับคุณพ่อ รู้จักเข้าหา // ยิ้ม

// ก๊อก ก๊อก ก๊อก // เดินเข้ามา

เต จะกลับแล้วเหรอลูก

ครับคุณย่า // ยิ้ม

นี่.........ย่าสั่งให้ แผนก F&B ทำขนมจีบ ให้เป็นพิเศษ

ห่อให้เป็นอย่างดี พร้อมเสิร์ฟ // ยิ้ม

ครับ......แล้ว

เอาไปให้หนูเดียร์หน่อย ขนมจีบโรงแรมเราขึ้นชื่อมาก หนูเดียร์ควรจะได้ชิม // ยิ้ม

จำเป็นต้อง...........

จำเป็นมาก ในฐานะ..................// กำลังจะอ้าปากพูดต่อ

โอเคครับ ไม่ต้องพูดต่อ เตหลอนไปหมดแล้วครับคุณย่า

ช่วงนี้ได้ยินบ่อยเหลือเกิน คู่หมั้นอะไรเนี้ย

งั้น ถ่ายรูปส่งงานด้วยนะ ย่าไปล่ะ // รีบเดินออก

เฮ้อ.........มันน่าหนักใจ ตรงถ่ายรูปนี่แหล่ะ // มองตาม

// แชทหาเดียร์

คุณอยู่ Studio หรือเปล่า

คุณย่าให้เอาไปให้

รอสักครู่ ห้ามหนีไปไหน ผมจะเข้าไปเดี๋ยวนี้เลย

ผมเข้าไปต้องเจอคุณนะ เข้าใจมั้ย

// ยิ้มกับโทรศัพท์

คนอะไรวะ บ่นแง๊วๆ ทะลุ DM มาเลย // พูดคนเดียว // กลั้นขำ

// รีบออกไป My Dear Designer Studio

// จอดรถ

// ลงจากรถ

// เข้าในร่ม

ผมถือร่มเองดีกว่า

// กางร่มให้เดียร์ // รีบเดินเข้า Studio

// มองตามเดียร์

// นั่งลง ตามคำสั่ง

เชิญเถอะครับ ผมหนาวจะแย่แล้ว

คุณก็เปียกนะ // ลูบหัวเดียร์เบาๆ

…………. ( หน้าร้อนผ่าว )

( ชมผู้ชายด้วยกันนี่นะ )

สภาพขนมจีบ Mandarin Hotel // เปลี่ยนเรื่อง แก้เขิน

คิดได้ไง ขนมจีบสู้ชีวิต // กลั้นขำ

คงงั้นมั้ง........ขนาดฟ้าฝน ยังรู้เลย ว่าเราสองคนควรเจอกันหรือเปล่า // ยกยิ้มเบาๆ

ถอดเสื้อผึ่งได้มั้ยเนี้ย

แล้วทำไม จะถอดไม่ได้

// ถอดเสื้อ

นี่.......คุณหนูน้องเดียร์ครับ อย่าทำเหมือนมันเป็นการอนาจารได้มั้ย

ถอดแค่เสื้อ ผมไม่ได้ถอดทั้งตัวสักหน่อย จะแก้ผ้าได้ไง

เสื้อผมมันชื้น แค่ถอดผึ่งลม เป็นผู้ชายเหมือนกัน อายอะไรวะ // แกล้งเดินเข้าใกล้เดียร์ ช้าๆ

คุณถอดบ้างก็ได้นะ ผมไม่ถือ // ยิ้ม ทะเล้น

// มองตาม

หน้าแดงทำไมวะ ก็เหมือนๆ กันป่ะวะ // กลั้นขำ