จ้าวเฟยเซียน มารดาผู้น่ารังเกียจ

จ้าวเฟยเซียน มารดาผู้น่ารังเกียจ เป็นเรื่องราวของหญิงสาวคนหนึ่งในศตวรรษที่ 21 ชื่อของเธอคือจ้าวเฟยเซียน เฟยเซียนต้องแบกรับภาระทุกอย่างในบ้านเพราะคำว่ากตัญญู แต่บิดาผู้ให้กำเนิดกลับมองเธอเป็นเพียงลูกสาวที่ไร้ค่า ไม่อาจเทียบกับลูกชายที่เป็นดวงใจของครอบครัวได้ เฟยเซียนต้องลาออกจากโรงเรียนทั้งที่ยังเรียนไม่จบมัธยม เพื่อออกมาทำงานหาเงินให้บิดาส่งลูกชายสุดที่รักเข้าโรงเรียนชื่อดังประจำเมือง

ความผิดมากมายที่เกิดจากฮุ่ยหมินน้องชายของเธอ มักจะถูกโบ้ยว่าเป็นความผิดของเฟยเซียนอยู่เสมอ เธอต้องทนกับสายตารังเกียจจากเพื่อนบ้าน กระทั่งเธออายุได้ 15 ปี เฟยเซียนถูกบิดาไล่ออกจากบ้าน ด้วยเหตุผลที่ว่าบ้านหลังนี้จะยกให้น้องชายของเธอใช้เป็นเรือนหอ จากนั้นมาเฟยเซียนรู้แล้วว่าชีวิตนี้เธอไม่อาจพึ่งพาใครได้ หญิงสาวรับจ้างทำงานทุกอย่างโดยไม่สนใจว่าใครจะรังเกียจงานที่เธอทำหรือไม่ ไม่สนใจว่างานแบกหาม หรืองานรับจ้างเข็นของในตลาดจะทำให้เธอไม่มีเพื่อนคบ ขอแค่มีคนจ้าง เฟยเซียนทำหมดทุกอย่าง เพราะการไม่มีเพื่อ ไม่น่ากลัวเท่าการไม่มีเงิน

รับจ้างเข็นของ รับจ้างล้างจาน รับจ้างขับรถส่งของ รับจ้างดูแลคนแก่ แม้กระทั่งประทังชีวิตจากเศษผักที่แม่ค้าในตลาดเอาทิ้งเธอก็ทำมาแล้ว งานที่เธอทำ ทำให้เธอได้เรียนรู้จากผู้อาวุโสมากด้วยประสบการณ์ การค้าขาย การใช้ชีวิต เธอล้วนได้รับการถ่ายทอดมาจากคนชราที่ฐานะร่ำรวยแต่ลูกหลานไม่มีเวลาปรนนิบัติ แม้ในช่วงเวลานั้นเธอจะต้องแบ่งเงินส่งกลับบ้านให้พ่อแม่ แต่ในเวลาว่างเธอก็หาเงินเพิ่มด้วยการรับของไปขาย

จนในที่สุดเฟยเซียนก็มีร้านขายของเป็นของตัวเอง เงินที่เธอหาได้เพิ่มมากขึ้น แม้ต้องส่งกลับบ้านก็ไม่เป็นปัญหาอะไร เธอปิดบังเรื่องร้านได้เกือบ 2 ปี แต่ในที่สุดก็มีคนรู้จักล่วงรู้แล้วพาพ่อของเธอมาดูที่ร้าน หลังจากนั้นมาเธอก็ถูกขูดรีดหนักขึ้น น้องชายก็สนุกสนานกับการเล่นการพนันแล้วหาหนี้สินมาให้เธอจ่าย ครั้งเธอไม่ยอมจ่าย สุดท้ายพอเรื่องเข้าหูบิดาก็เป็นเธอที่ต้องถูกทำร้ายทุบตี กระทั่งถึงวันสุดท้ายที่ได้อยู่ในกาลเวลานี้ ก็ยังไม่มีสักครั้งที่บิดาของเธอจะถามเธอว่าเหนื่อยไหม เฟยเซียนจากไปพร้อมกับคราบน้ำตาและเลือดโชก แต่ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

บางทีเธอก็สงสัยว่า เหตุใดคนที่สร้างเธอมาถึงได้ใจร้ายกับเธอแบบนี้

ใช่ว่าจะไม่มีใครมองเห็นความทุกข์ของเธอ เฟยเซียนได้รับโอกาสให้ไปใช้ชีวิตอยู่อีกกาลเวลาหนึ่ง ซึ่งใช้ร่างของหญิงสาวที่มีชื่อว่าจ้าวเฟยเซียน ชื่อเดียวกับเธอ สตรีผู้นั้นร้ายกาจจนลูก ๆ ชิงชัง สามีไร้เยื่อใย เรียกว่าฟื้นจากความตายขึ้นมาได้ก็ถูกหย่าขาดทันที มาดูกันว่าเธอจะรับมือกับเรื่องเหล่านี้ได้หรือไม่ เรื่องราวของเธอจะเป็นอย่างไรต่อไป ลูก ๆ จะยอมคืนดีกับเธอไหม หากเธอมีชายที่ชอบแล้วสามีเก่ากลับมาขอคืนดี จ้าวเฟยเซียนจะทำเช่นไรต่อไป ฝากทุกคนช่วยติดตามและเป็นกำลังใจด้วยนะคะ

ต้าซ้อ.

แนะนำตัวละคร

ครอบครัวนางเอก

พ่อ - นายท่านจ้าวหลิวหยาง

อี๋เหนียง (อนุภรรยา) - หลิวเลี่ยง

นางเอก - จ้าวเฟยเซียน

ลูกชาย - เหรินเฟยหรง (จ้าวเฟยหรง)

ลูกสาว - เหรินลู่ซือ (จ้าวลู่ซือ)

พระเอก - สวี่เฟิ่งหยวน

อดีตสามี - เหรินเจี๋ย

นางร้าย - หม่าซูฮวา

พ่อนางร้าย - นายท่านหม่าซ่ง

มือขวาของพระเอก - หวังจิ้ง

มือซ้ายของพระเอก - จางเหว่ย (รับหน้าที่ดูแลภัตตาคารเจียวจื่อ+ร้านน้ำชาเฟิ่งเหมียน)

สาวใช้ของนางเอก - เหลียนฝาง

สาวใช้คุณชายน้อย - ลู่หลี

สาวใช้คุณหนูน้อย - เฉียนปิง

ครอบครัวดูแลเตาเผาเกลือ

ผู้เฒ่าเสิ่นโยว

เสิ่นโม่โฉว ลูกชาย

เสิ่นอัน สะใภ้

ครอบครัวทำอาหารของภัตตาคาร

ชุนชาง สามี

นางชุนหลิ่ง ภรรยา

ชุนอวี่ ลูกชาย

ชุนเจียว ลูกสะใภ้

ครอบครัวเล่นผีผา

เจิ้งเนี่ยนเจิน แม่ (รับหน้าที่ทำขนมช่วยอี๋เหนียง)

เจิ้งจ้าน ลูกชายคนโต (เสี่ยวเอ้อในภัตตาคาร+ร้องเพลงคู่กับน้องสาว)

เจิ้งเจ้อหลิว ลูกสาวคนเล็ก (เล่นผีผา)

ค่าเงินโบราณ

1 เหวิน หรือ 1 อิแปะ เท่ากับ 1 เหรียญทองแดง

1000 เหวิน หรือ อิแปะ เท่ากับ 1 พวงก้วน

1 พวงก้วน เท่ากับ 1 ตำลึงเงิน

10 ตำลึงเงิน เท่ากับ 1 ตำลึงทอง

การนับชั่วยามแบบจีนโบราณ

1 เค่อ เท่ากับ 15 นาที

1 ชั่วยาม เท่ากับ 2 ชั่วโมง

ยามอู่ 11.00 - 12.59 น.

ยามเว่ย 13.00 - 14.59 น.

ยามเซิน 15.00 - 16.59 น.

ยามโหย่ว 17.00 - 18.59 น.

ยามซวี 19.00 -20.59 น.

ยามห้าย 21.00 - 22.59 น.

ยามจื่อ 23.00 - 24.59 น.

ยามโฉว่ 01.00 - 02.59 น.

ยามอิ๋น 03.00 - 04.59 น.

ยามเหม่า 05.00 - 06.59 น.

ยามเฉิน 07.00 - 08.59 น.

ยามซื่อ 09.00 - 10.59 น.

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการเพ้อฝันของนักเขียน ชื่อบุคคลและสถานที่ต่าง ๆ ล้วนถูกจำลองมาเพื่อเพิ่มอรรถรสให้กับนักอ่านทุกท่าน หากมีเหตุการณ์ที่เกินจริงหรือไม่สมเหตุสมผล พึงระลึกไว้เสมอว่าท่านกำลังอยู่ในโลกแห่งจินตนาการของนักเขียน เนื้อหาบางส่วนถูกกล่าวถึงและอ้างอิงมาจากยุคโบราณของประเทศจีน แต่ไรต์ไม่ขอระบุช่วงเวลาของกาลเดินเรื่อง หรือกล่าวถึงราชวงศ์ใดทั้งสิ้น ไรต์ไม่มีเจตนาล่วงเกินผู้ใด สิ่งที่เขียนออกมาเป็นเพียงการถ่ายทอดมุมมองมุมหนึ่งในจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น

-------โปรดอ่านเพื่อความบันเทิง------

ลิขสิทธิ์

สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 และฉบับเพิ่มเติม พ.ศ.2558 ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งเพื่อสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์แล้วเท่านั้น