คุณกระรอกชั้นบน โปรดเก็บลูกวอลนัทของคุณด้วยครับ

กระรอกตัวอ้วนกลมมักจะโผล่หัวมาที่ระเบียงห้องของเขาอยู่เสมอ ไต่ขอบระเบียงเล่นโชว์ลีลาการเดินแสนซุกซน บางทีก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มเผล่ใส่ตาเขาเสียทีหนึ่ง 

หมีสันโดษแสนเย่อหยิ่งเห็นเจ้ากระรอกก้อนกลมก็นึกหงุดหงิดจนต้องถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ 

'รีบเก็บแล้วกลับห้องของคุณได้แล้ว'  

หมียักษ์ตัวโตเปิดประตูระเบียง โผล่หน้าออกไปพูดกับกระรอกที่กำลังนั่งแทะลูกวอลนัทอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ตรงระเบียง 

'อย่ามากินที่ห้องผมสิครับคุณกระรอก' 

'โอ๊ะ...' เจ้ากระรอกแสนตะกละที่ลืมตัวเอาแต่นั่งกินของโปรดของตัวเองบนระเบียงห้องของคนอื่นรีบขอโทษขอโพย 'ขอโทษนะครับคุณหมี ผมทำระเบียงของคุณเลอะซะแล้ว' 

ทำเสียงสลดน่าสงสาร หากคุณหมีตัวโตผู้แสนเย็นชายังคงตีหน้าขรึม มองกระรอกน้อยด้วยแววตาดุดัน  

'ไปแล้วค้าบบ ไปแล้วว' 

เจ้าก้อนกลมหอบลูกวอลนัทเต็มอ้อมแขนพยายามปีนป่ายกลับขึ้นไปบนห้องของตัวเองที่อยู่ชั้นบน แม้จะทุลักทุเลเพียงใดก็ยังไม่วายหันมาแนะนำตัวเอง 

'บี๋ครับ ผมชื่อบี๋ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ'