ธิชาสาวสุดเฉิ่มผู้เชี่ยวชาญการออกแบบเครื่องประดับ ยังคงนั่งทำงานบนโต๊ะประจำของเธอ ด้วยสภาพที่ผมยุ่งเหยิง บนโต๊ะเต็มไปด้วยกระดาษวาดรูปออกแบบของเธอ และโน๊ตบุ๊คคู่ใจของเธอ
ในวันที่วันฝนตกและงานที่เร่งรีบ เพราะเมื่อวานเธอเพิ่งได้รับคำสั่งให้ออกแบบแหวนแต่งงานของท่านทูตและภริยา ประจำสถานทูต ไทย-อิตาลี ด้วยงานที่ล้นมือเธอเลยต้องอยู่ทำงานดึกดื่น และเธอต้องส่งงานในวันพรุ่งนี้ตามกำหนด แต่เธอยังทำไมถึงไหนและยังคิดแบบไม่ออก เพราะเป็นภารกิจที่ยากสำหรับเธออีกหนึ่งงาน และเป็นงานที่สำคัญ เธอต้องออกแบบให้ถูกใจท่านทูตและภริยาให้ได้ เพราะอีกแค่เดือนกว่าจะมีพิธีสมรสของท่านทูตและภริยา เธอมีเวลาแค่เดือนเดียวในการเจียระไนให้ได้ตามแบบ
เวลาสองทุ่มกว่า เสียงคล้ายคนเดินด้วยรองเท้าส้นสูง เข้ามาใกล้ห้องทำงานของเธอเรื่อย ๆ ธิชาเริ่มใจสั่น เพราะเวลานี้คงไม่มีคนอยู่ทำงานแล้ว เสียงหัวใจเต้นแรง เมื่อความกลัวมาเยือน เธอกลืนน้ำลายที่เหนียวหนืด เตรียมไม้บรรทัดขนาดใหญ่ถือไว้ในมือ
"ก๊อก ก๊อก ก๊อก"
ธิชาลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินตรงไปด้านหน้าประตูด้วยมือสั่น ๆ หัวใจแทบจะหลุดออกมา
"ก๊อก ก๊อก ก๊อก"
เสียงประตูดังอีกครั้ง ธิชาถามออกไปด้วยเสียงสั่นเครือ
"ใครคะ"
แต่ไร้เสียงตอบกลับ เธอเดินเข้าไปใกล้ ๆ ประตู เอาหูแนบฟัง
"ก๊อก ก๊อก ก๊อก"
"เอาไงเอากันว่ะ ไม่ว่าจะผีหรือคนจะฟาดให้"
ธิชาตัดสินใจเปิดประตู แล้วหลับตาใช้ไม้บรรทัดในมือที่ถืออยู่ ฟาดไม่หยั้งออกไปเต็มแรง
"โอ๊ย ๆ เจ็บ ๆ ฉันเจ็บ!"
เสียง นิ่ง ๆ เย็นชา ร้องโอยอวย เสียงที่คุ้นหู ทำให้เธอหยุดชะงัก แล้วค่อย ๆ ลืมตาดู คนเบื้องหน้านั้นไม่ใช่ใคร คือมินตรา เจ้าของบริษัท Mintra Diamond Jewlry บริษัทที่เธอทำงานอยู่นั่นเอง
"ทำไมไม่กลับบ้าน ทำงานดึกดื่นแบบนี้"
"คุณมินตรา ขอโทษค่ะดิฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ"
"ถ้าตั้งใจ เธอคงฟาดฉันจนตายเลยสินะ"
ธิชายกมือไหว้ขอโทษ เธอทำไปโดยไม่ได้ตั้งใจ
"ทำงานดึกแบบนี้ฉันไม่มี โอทีให้เธอหรอกนะ"
"กลับบ้านได้แล้ว"
"งานยังไม่เสร็จค่ะคุณมินตรา"
"เธอทำงานยังไง ถึงทำไม่เสร็จมาตั้งแต่เช้า นี่มืดแล้วงานเธอยังไม่เสร็จอีก ไม่ได้เรื่อง"
ธิชาก้มหน้าลง ด้วยน้ำตาคลอเมื่อโดนต่อว่า
"ก็งานมันล้นมือนี่ค่ะ แล้วคุณยังสั่งงานเพิ่มกะทันหันให้ดิฉันอีกค่ะ"
"นั่นมันเรื่องของเธอ มันหน้าที่ของเธอ ต้องทำให้เสร็จตามกำหนด ไม่ใช่อ้างนั่นอ้างนี้"
"ขอโทษค่ะมันไม่ทันจริง ๆ ค่ะ ถึงได้อยู่ดึกแบบนี้ งานออกแบบแหวนแต่งงานของท่านทูตและภริยา ยังไม่เสร็จค่ะ สั่งเมื่อวานจะเอาพรุ่งนี้ แล้วงานเก่าที่ค้างอีกค่ะ ฉันทำคนเดียวไม่ทันค่ะ ฉันขอทำงานที่มันเร่งด่วนก่อนได้ไหมคะคุณมินตรา"
"งานไหนก็เร่งทั้งนั้นแหละ ถ้าทำไม่ได้ก็ลาออกไปซะ"
คำพูดที่ไร้ซึ่งคำแคร์ใด ๆ ของอีกฝ่าย ทำเอาหัวใจดวงน้อยของธิชารู้สึกเจ็บปวดไม่น้อย กับคนที่เธอแอบชอบมาโดยตลอด เขาเดินออกไปอย่างไม่หันมาสนใจเธอเลยแม้แต่เสี้ยว ทั้งที่เธอก็อยู่คนเดียวดึกดื่นแบบนี้ แต่เธอก็เจ็บจนชินเสียแล้วกับคำพูดของมินตรา ธิชาเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิน แล้วเก็บของพะรุงพะรังกลับบ้าน
…………
Guest
