ตัวละคร
พระเอก เหนือ ภาคิน จันวราสกุล บริหาร ปี3
สูง190 หนัก 70 สูง ขาว หุ่นดี กล้ามแน่น ดีกรีอดีตเดือนมหาลัย
นายเอก เมฆ เมฆา ภักดิภูมิเมธี นิเทศศาตร์ ปี3
สูง165 หนัก55 ผอม ผิวขาว ตัวเล็ก น่ารัก ผิวนุ่ม ละซ่อนรูปตอนอยู่ที่มหาลัยจะใส่แว่น ไม่เซตผม ทำตัวเซ่อๆ ใส่เสื้อตัวหลวม และเป็นฝาแฝดที่หน้าไม่ค่อยเหมือนพี่ชาย เพราะหน้าตาสวยเหมือนแม่ แต่หมอกที่เป็นพี่ชายจะตัวสูงใหญ่เหมือนแม่ ถ้าไม่บอกว่าเป็นฝาแฝดกันก็ไม่มีใครรู้ ถึงจะแต่งตัวเซอร์ๆ แต่พี่ชายหวงมาก เพราะอีกร่างหนึ่งของเมฆ มันช่างแสนงดงาม มีเพื่อน 3 คน มีน ม่อน นน มีพี่ชายฝาแฝดชื่อ หมอก เมฆมีอาชีพเสริมคือเป็นดีเจและMC ในผับของเหนือ แต่เหนือไม่รู้เพราะไม่ได้สนใจ
สิ่งที่น่าสนใจ
“จะนั่งจ้องอีกนานไหม ขึ้นรถสิเดี๋ยวยามก็มาไล่หรอก รีบขึ้นรถเร็วๆ สิ” เจ้าของรถคันสีดำลดกระจกลงพร้อมกับตะโกนออกมา ไม่เผื่อเวลาให้ผมได้ตกใจสักนิดเลย
“แล้วพี่หมอกละไปไหน ทำไมนายได้มารับเราแทน” ผมถามเจ้าของรถออกไป
“มันติดรับน้องอยู่ มันไม่ว่างก็เลยให้ฉันมารับแทน แล้วเธอจะนั่งอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม รีบ ๆ มาขึ้นรถสิ เร็วๆ”
“รู้แล้ว เร่งอยู่ได้” ผมบ่นเสียงเบาก่อนจะเดินไปขึ้นรถตามที่อีกคนบอก
“ได้ยินนะเมื่อกี้ที่บ่น” เจ้าของรถบอกผมหลังจากที่ผมขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว
“ได้ยินก็ได้ยินไปสิใครแคร์ ออกรถได้แล้วรีบไม่ใช่เหรอ แล้วอีกอย่างนายไม่ต้องมาเรียกเราว่าเธอ เราเป็นผู้ชายไม่ต้องผู้หญิง” ผมหันไปพูดกับเจ้าของรถพร้อมกับบึนปากส่งไปให้หนึ่งที
“เฮ้ยยยย!!!!!!! จะทำอะไรขยับเข้ามาทำไม” ผมยกมือดันออกแกร่งของเจ้าของรถเอาไว้ เพราะอยู่ดีๆ ก็โน้มตัวลงมาที่ผม หน้าของเราทั้งสองคนแทบจะติดกันอยู่แล้วถ้าไม่โดนผมเอามือผลักอกแกร่งเอาไว้ ไม่งั้นก็คงจูบกันไปแล้ว แต่เจ้าของรถไม่ได้ทำเพียงเท่านั้น เขาโน้มตัวลงมาใกล้ผมยิ่งกว่าเดิม แล้วมากระซิบข้างหูของผมเบาๆ
“ถ้าไม่ให้เรียกว่าเธอแล้วจะให้เรียกว่าที่รักเหรอ แล้วอีกอย่างอย่ามาทำปากแบบนี้ใส่อีก เพราะเธออาจจะไม่รู้ตัวว่าปากของเธอมันน่าจูบแค่ไหน” พูดจบก็งับเข้าที่ติ่งหูของผมเบาๆ ทำเอาผมเสียววาบไปทั่วทั้งตัว
“ขยับออกไปเลยนะ ไอ้โรคจิต” ผมพูดพร้อมกับผลักออกแกร่งของอีกคนออกไปจากตัวผมอย่างแรง
“ฮึ แล้วอีกอย่างนอกจากปากเธอมันจะน่าจูบแล้ว กลิ่นเธอมันยังหอม หอมแบบยั่วๆ อะ” เจ้าของรถมันหันมาพูดกับผมพร้อมกับกระตุกยิ้มให้ผมแล้วออกรถทันที
Guest
