เพราะรักจึงแสดงออก...อ่อยยังไงถึงจะได้รัก

เพราะรักจึงแสดงออก...อ่อยยังไงถึงจะได้รัก 

นายแพทย์วีร์ กวินกานต์  

กรรวี สกุลรัตนา 

เธอชอบเขาแล้วมันผิดตรงไหนที่จะแสดงออกให้เขารู้ 

ผิดที่เขาเป็นคุณหมอคนดัง...ส่วนเธอเป็นพนักงานต้อนรับ  

หรือผิดที่เขาเป็นผู้ชาย...ส่วนเธอเป็นผู้หญิง 

แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร คนอย่างกรรวีถือคติเดียวคือ  

'ชอบก็ต้องรุก อยากได้ก็ต้องจีบ' 

ตัวอย่าง 

"คุณตามผมมาแบบนี้ ไม่กลัวว่าผู้ชายของคุณจะเข้าใจผิดเหรอครับ" 

กรรวีที่กำลังจะเอ่ยถามถึงกับชะงัก เมื่อได้ยินเสียงเข้มที่เอ่ยถาม 

"เข้าใจผิดเรื่องอะไรคะ? แล้วใครกัน ผู้ชายของน้อง? หมอกำลังพูดเรื่องอะไร น้องไม่เข้าใจ"กรรวีเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ มากกว่าการแก้โจทย์คณิตศาสตร์ก็คือคำถามของเขานี่แหละที่ทำให้เธองง 

"อ่อ คงมีหลายคน"นายแพทย์วีเอ่ยขึ้นเสียงหยัน แน่นอนว่ามันเป็นการหยันตัวเองมากกว่าคนตรงหน้า 

"หมอพูดอย่างนี่หมายความว่าไงคะ? คิดว่าน้องจีบหมอแล้วต้องจีบผู้ชายคนอื่นด้วย?"กรรวีถึงกับหน้าตึง ริมฝีปากบางเม้มตรง เอ่ยถามคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ 

"หรือไม่จริงล่ะครับ" 

กรรวีถึงกับเชิดหน้าขึ้นสูง มองอีกฝ่ายตาเขียว ถ้าพูดให้กันถึงขนาดแล้วนี้ ก็ไม่ต้องมีหรอกมั้งคำว่าครับ เขาคิดได้ยังไง ถึงคิดว่าเธอจะจีบเขาโดยการจีบคนอื่นไปด้วย หรือคิดว่าการที่เธอจีบเขาก่อน แล้วเธอจะต้องจีบคนอื่นด้วย  

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน 

เขาเห็นเธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน? 

ถ้าไม่ชอบ หรือรำคาญที่เธอมาตามตื้อ ก็แค่บอกกันมาตรงๆ ไม่เห็นจะต้องพูดจาทำร้ายน้ำใจกันถึงขนาดนี้ 

“ไม่จริง! ฉันไม่เคยจีบใคร หมอเป็นผู้ชายคนแรกที่ฉันจีบ”กรรวีเอ่ยขึ้นอย่างไม่ยอมรับ ทั้งที่ความจริงอยากประชดเขาออกไปให้มันหมดเรื่อง “แต่ก็ดีแล้วละคะที่หมอพูดมันออกมา” 

“...” 

“ขอโทษด้วยนะคะ ที่ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาทำให้คุณต้องอึดอัด...” กรรวีถึงกับนิ่งไปทันที เสียงขาดหายไป “...หลังจากวันนี้ฉันจะไม่มายุ่งวุ่นวายให้คุณต้องรำคาญอีก...ลาก่อนค่ะ คุณหมอวีร์ กวินกานต์”