หั ว ใ จ ข้ า ม เ ส้ น
“มาทำอะไรที่นี่คะ”
“ทำฟัน”
“ทำฟัน ?” อาทิตย์ที่แล้วอัศวีเพิ่งขูดหินปูนกับเคลือบฟลูออไรด์ เธอเป็นคนตรวจสุขภาพฟันให้เขาด้วยตัวเอง อะไรที่ควรทำก็ทำไปครบหมดแล้วในวันนั้น
“เคสที่เธอยังขาด พี่จะเป็นคนไข้ให้เอง”
“อืม...” ฟิลิปดาซ่อนยิ้มภายใต้หน้ากากอนามัยหลังครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในเมื่อเขาเล่นใหญ่ เธอก็จะลองให้ความร่วมมือดูสักครั้ง “เคสทำฟันปลอมยังเก็บไม่ครบค่ะ พี่ธูปออกตัวขนาดนี้ ถ้าณิชปฏิเสธก็ดูจะทำลายน้ำใจไปหน่อย”
“ดะ...เดี๋ยว เธอว่าอะไรนะ” อัศวีพูดติดอ่างขึ้นมาทันที
อาการกล้าๆ กลัวๆ ทำให้ฟิลิปดาเกือบหลุดขำ เธอกดไหล่คนที่ดีดตัวขึ้นนั่งราวกับร่างติดสปริงให้นาบกับเก้าอี้ทันตกรรม คนตัวโตขัดขืนในทีแรก หากสุดท้ายก็ยอมโดยเลี่ยงไม่ได้และไม่เต็มใจเท่าไรนัก
“มาค่ะ ขอดูหน่อยว่าต้องถอนฟันซี่ไหนทิ้งบ้าง”
“ใจเย็นๆ พี่ว่าเราคุยกันได้”
อัศวีกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเธอปรับเก้าอี้เป็นแนวระนาบ โคมไฟยูนิตถูกขยับลงมาในตำแหน่งเหมาะสม แสงไฟส่องสว่าง ตรงข้ามกับชะตากรรมเขาที่ค่อยๆ ริบหรี่ หากฟิลิปดาบ้าจี้ทำตามที่พูดจริงๆ แม้มีทางอื่นให้เลือกมากมาย แต่คนมีความผิดติดตัวอย่างเขาไม่กล้าเลือกทางอื่นนอกจากเออออห่อหมก แม้คิดปลอบใจว่าเสียสละฟันครั้งนี้ก็เพื่อการศึกษาของเธอ ทว่าในใจกลับภาวนาให้อาจารย์ของเธอรีบมาช่วยชีวิตเขา
------------------------------------------------------
ฝากติดตาม ฝากกดแฟน ฝากคอมเมนต์เป็นกำลังใจ
หรือแวะมาทักทายพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ วรศิษฏ์ ค่ะ
Guest
