กุมภาพันธ์ในวันที่ฝนโปรยปราย

พิรุณ แบกกระเป๋าเป้เดินทางโดยสารรถไฟมาจากสถานีกรุงเทพฯ เขาซื้อตั๋วจากนายสถานีที่ต้นทางและมีจุดหมายสิ้นสุดคืออำเภอเล็กๆ ในจังหวัดหนึ่งทางภาคอิสาน เพราะในวันที่ทุกคนต่างมอบความรักให้แก่กัน มันกลับทำให้แฟนสาวที่คบมานานถึงสามปีนอกใจไปนอนกับผู้ชายคนอื่น นั่นเป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้เขาต้องหนีงานที่ทำและหอบเอาความเจ็บช้ำเดินทางไกลเพื่อมาหลบเลียแผลใจในต่างจังหวัด และเมื่อเขามาถึงปลายทางตอนบ่ายสามโมงในขณะที่สายฝนกำลงร่วงหล่นลงมาจากฟ้าราวกับน้ำตาของคนอกหัก ทำให้ชายหนุ่มไม่อยากจะเดินเข้าไปในตัวอาคารที่พักผู้โดยสารและนายสถานี เขาจึงตัดสินใจในวินาทีนั้นว่าจะนั่งตากฝนบนเก้าอี้ไม้ให้เนื้อตัวเปียกโชก และคงจะเป็นเพราะน้ำที่หล่นลงมาจากฟากฟ้าที่นำพาให้เขาได้พบกับเด็กหนุ่มที่มีนัยน์ตากลมโตที่เข้ามาทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนไปตลอดกาล

ใบข้าว เด็กหนุ่มที่กำลังจะเรียนจบมอหก เขาเป็นคนขยันแต่ไม่มีทุนในการเรียนต่อ ก็เลยต้องมาช่วยแม่ขายส้มตำไก่ย่างอยู่หลังสถานีรถไฟ ซึ่งใกล้กับหมู่บ้านที่เจ้าตัวอาศัยอยู่

เพราะในวันที่ 14 กุมภาที่ฝนจากฟ้ามาเยือนครั้งแรก มีชายหนุ่มมานั่งเล่นเอ็มวีอยู่หน้าสถานีรถไฟ เขาจึงตัดสินใจกางร่มเดินออกมาถามไถ่ให้รู้เรื่องรู้ราวว่าเจ้าตัวเป็นอะไรทำไมถึงต้องมานั่งตากฝนจนเสื้อผ้าเปียกชื้น และเพราะคำพูดที่เอ่ยถามออกไปด้วยความห่วงใยของเขาทำให้ต้องมาเฝ้าคอยดูแลคนช้ำรักจนยากจะถอนตัวออกมา