นิยายประกอบด้วยบทสนทนาล้วน + บันทึกความทรงจำ
ว่าด้วยระบบหาคู่ในโลกจำลองเสมือนจริง (simulated reality) และเรื่องราวที่ล้อเลียนความรักกับความเป็นจริง
หนึ่งชั่วโมงในโลกจริง เท่ากับหนึ่งปีในระบบ
หนึ่ง คือชายหนุ่มที่พยายามเป็นผู้ใหญ่
สอง คือสุภาพบุรุษที่แฝงความเป็นเด็ก
_
“ในการจับเนื้อคู่ของสมาร์ทโซลเมท ทางระบบไม่ได้จำเป็นต้องจับคู่โดยมีเป้าหมายให้ทุกคนเป็นคู่รักกันเสมอไป”
“ฉันนึกว่านั่นคือจุดขายของคุณเสียอีก”
“ก็ใช่ แต่การอยากพบ ‘คนที่ใช่’ เป็นแนวคิดที่สะท้อนจากมนุษย์จำนวนหนึ่ง สมาร์ทโซลเมทเองไม่ได้จำเป็นต้องวาดขอบเขตจำกัดเฉพาะความรักในเชิงโรแมนติก คุณเคยได้ยินใช่ไหม เวลาคนเป็นเพื่อนสนิทกันเรียกตัวเองว่า เป็นเสมือนโซลเมทของกันและกัน”
“เคยสิ… แต่อย่างมากก็นึกว่าเป็นอะไรที่พวกคู่หูคนดังพูดไปอย่างนั้น ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นจริง ๆ”
“สิ่งที่เราต้องการจะสื่อก็คือ ผู้ใช้หลายคนกลับมาใช้สมาร์ทโซลเมท ทั้งที่พวกเขาไม่ได้พบคู่รัก เพราะพวกเขาพึงพอใจกับการพบคนที่ถูกคอ และบางทีนั่นก็อาจเพียงพอสำหรับคุณแล้ว เบอร์ตี้ คุณไม่มีความจำเป็นต้องนิยามความสัมพันธ์ของคุณกับเกรกอร์ เบลค หากคุณยังนึกคำนิยามไม่ออกในตอนนี้”
_
นิยายเรื่องนี้ผ่านเข้ารอบการประกวดนิยายจากธัญวลัย "ธัญล่าฝันซีซั่น 2" รอบ 10 เรื่องสุดท้าย ก่อนการสละสิทธิ์ หัวข้อ #นิยามรัก
ขอบคุณทุกไลค์ ทุกรีวิว และคนอ่านทุกคนมาก ๆ ค่ะ <3
คุยกันได้ผ่าน tag #SmartSoulmate
ลิงก์อื่น : https://www.readawrite.com/a/ea6e91a0f9abfeb5909571190520e57f