เรื่องนี้เดิมทีชื่อเรื่องขายตัว เขียนขึ้นมาตั้งแต่ปี 2018 ทิวานำกลับมารีไรท์และเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น โคตรผัว ฝากติดตามชีวิตของแตงโมด้วยนะคะ
นิยายเรื่องนี้เป็น 4P ไม่ใช่แนวนี้กดผ่านน้า แต่ถ้าอยากเปิดใจก็ลองแง้ม ๆ อ่านได้เลยจ้า แตงโมของเราทั้งน่าสงสารและน่าอิจฉาในเวลาเดียวกัน
ผิดพลาดตรงไหนขออภัยนะคะ
**********
“มีเด็กโกหก” ป๋าพงษ์ได้ยินสิ่งที่ฉันคุยกับแม่เมื่อวางสายเขาจึงพูด
“เรียกว่าโกหกบริสุทธิ์ค่ะ” ใช่ มันคือการโกหกเพื่อไม่ให้คนที่เรารักลำบากใจ เรื่องบางเรื่องไม่ต้องบอกทั้งหมดก็ได้ ในความคิดของฉันเพื่อความสบายใจของอีกฝ่ายเขาไม่ต้องรับรู้ที่มาของเงินมันดีที่สุดแล้ว
“หึ หึ สู้ ๆ นะตัวเล็ก ป๋ารู้เธอจะต้องผ่านมันไปได้นอนซะ” ป๋าพงษ์ยิ้มพร้อมกับยื่นมือมาวางที่หัวและลูบผมฉันอย่างอ่อนโยน
มันคงอบอุ่นดีนะ ถ้าผู้ชายหน้าหล่อ มาดเท่คนนี้คือแฟนไม่ใช่คนซื้อบริการจากฉัน
-----
1. เวลาออกข้างนอกอย่าทำเหมือนรู้จัก (ถ้าผู้ว่าจ้างไม่อยากรู้จัก)
2. อย่ามีใครอื่นระหว่างที่อยู่ในสัญญา
3. ห้ามรัก อย่าแสดงอาการหึงหวงผู้ว่าจ้าง
4. ผู้ว่าจ้างสั่งอะไรต้องทำตาม
5. หลังจากหมดสัญญาทั้งคู่คือคนแปลกหน้า
ยังมีอีกหลาย ๆ ข้อ ในเอกสารแผ่นนี้
“ต้องขนาดนี้เลยเหรอคะ” หลังจากอ่านคร่าว ๆ ฉันจึงเกิดความสงสัยเพราะดูแล้วมันวุ่นวาย จะต้องมาเซ็นอะไรแบบนี้ทำไม หมดสัญญาก็แยกย้าย แค่นั้นก็จบ
“เพราะที่ผ่านมามันเคยเกิดขึ้นแล้วไง ฉันไม่อยากวุ่นวายทีหลัง” เขาตอบพลางนั่งลงข้างฉันด้วยท่าทางสบาย ๆ
“...” ถ้าฉันไม่รู้สึกอะไรกับเขา มองเขาเหมือนลูกค้าคนอื่น ๆ ก็คงไม่มีอะไรที่จะวุ่นวาย เซ็นไปก็คงไม่มีปัญหาอะไร ฉันก็เลยเซ็นชื่อตัวเองลงในเอกสารแผ่นนั้นเพราะตั้งใจและตั้งมั่นว่าจะไม่รู้สึกอะไรกับเขา เมื่อเซ็นเรียบร้อยจึงยื่นคืนให้เขา
“ตั้งแต่วันนี้จนครบสามเดือนชีวิตเธอจะเป็นของฉัน นับจากนี้เรียกฉันว่า ‘เฮียคม’ เข้าใจไหม”
-------
“โมว่า...”
“เป็นสัญญาจากพี่ไง พี่จะเป็นของโมตลอดไป”
ให้ตายเถอะ! เป็นการเซ็นใบทะเบียนสมรสที่ไม่เหมือนใครเลย ทำไมพี่บาสต้องทำอะไรแบบนี้
ใช่ค่ะมันเป็นทะเบียนสมรสที่มีลายเซ็นของพี่บาสแล้วเหลือแค่ฉันเซ็นชื่อตัวเองลงไป
“คือ...” คือฉันยังตัดสินใจไม่ได้ไง
Guest
