ความคิดชั่ววูบจากจิตใต้สำนึกที่อยากจะครอบครองร่างกายของยมทูตให้เป็นของแวมไพร์อย่างเขาคนเดียวนั้น ทำให้จงอินใช้พลังร่างกายอันมากมายมหาศาลกระชากเสื้อเชิ้ตสีขาวจนกระดุมหลุดออกทุกเม็ดไม่หลงเหลือและใช้ริมฝีปากหยักหนาฉกจูบอย่างรุนแรง ทั้งๆ ที่เจ้าตัวกำลังถูกลำแขนเล็กๆ ทั้งสองข้างทุบตีด้วยอารมณ์โมโห แต่แรงเล็กน้อยแค่นี้ก็ไม่สามารถทำอะไรร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างแวมไพร์ตนนี้ไปได้
จงอินระดมจูบและดุนดันลิ้นในปากยมทูตตัวเล็กภายใต้การเกาะกุมจากลำแขนแกร่งซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อลิ้มรสชาติความหวาน แต่ใช่ว่าคยองซูจะสิ้นฤทธิ์ เจ้าตัวแกล้งทำเป็นโอนอ่อนยอมจำนน และเมื่อสบโอกาสก็ใช้ฟันขบกัดริมฝีปากหยักหนาเพื่อให้อีกฝ่ายผละออกจากตัวเขา ซึ่งนั่นแรงพอสมควรเพราะเริ่มมีเลือดสีแดงเข้มไหลซึมออกมาจากรอยแผล
ภาพที่คยองซูมองเห็นในตอนนี้คือแววตาสีฟ้าน้ำทะเลนั่นวาววับด้วยอารมณ์ที่เขาเองก็คาดเดาไม่ถูก แถมยังทรงพลังและดูดุดันมากขึ้นกว่าเดิม เลือดสีแดงฉานที่ค่อยๆ ไหลย้อยตรงมุมปากเหมือนราวกับว่าแวมไพร์หนุ่มเพิ่งจะดูดเลือดจากคอของหญิงสาว แต่คราวนี้ไม่ใช่เพราะว่าเป็นเลือดของเจ้าตัวเอง
ใช่ว่าแวมไพร์อย่างจงอินจะยอมแพ้ง่ายๆ แวมไพร์ผู้กระหายร่างกายของยมทูตต้องการให้คนที่ขบกัดปากเขาเป็นคนเช็ดเลือดด้วยริมฝีปากรูปหัวใจของเจ้าตัวเอง เมื่อความคิดและการกระทำไปพร้อมๆ กัน จงอินจึงฉวยฉกจูบร่างบางที่ถูกดันให้ชิดกับผนังน้องอีกครั้ง แต่คราวนี้เขากระทำอย่างอ่อนโยนขึ้นด้วยการใช้ฝ่ามือหยาบหนาค่อยๆ ลูบไล้จากแผ่นหลังที่เปลือยเปล่า ไล่ขึ้นมาเรื่อยๆ จนมาถึงซอกคอขาวเนียนและค่อยๆ ใช้ฝ่ามือทั้งสองประคองใบหน้าหวานเอาไว้ เมื่อปากประกบปาก คยองซูค่อยๆ รับรสชาติหวานติดเฝื่อนจากโลหิตของอีกฝ่าย
เมื่อลมหายใจเย็นยะเยือกของแวมไพร์ร่างสูงกระทบใบหูเล็กๆ ทำให้คยองซูเริ่มรู้สึกเสียวซ่านขึ้นมาทันที เพราะนั่นถือว่าเป็นจุดอ่อนและจุดที่ไวต่อการสัมผัสของเขา ริมฝีปากหยักได้รูปของจงอินขบกัดและค่อยๆ โลมเลียติ่งหูอย่างแผ่วเบาจนเกิดเสียงน้ำลายเฉอะแฉะ และนั่นยิ่งทำให้ยมทูตร่างเล็กเริ่มมีอารมณ์กำหนัดขึ้นมาบ้างแล้ว
ความอ่อนโยนจากแวมไพร์นั้นสามารถทลายกำแพงความโกรธเกลียดในตอนแรกลงได้อย่างช้าๆ จากกำปั้นที่คอยทุบตีผลักไสไหล่กว้าง คราวนี้ฝ่ามือนิ่มค่อยๆ ลูบไล้แผ่นหลังของอีกฝ่ายบ้าง ลูบไล้ขึ้นมาเรื่อยๆ จนในที่สุดเรียวแขนของคยองซูก็โอบรอบคอของจงอินแล้ว
เจ้าของใบหน้าคมคายส่งเสียงครางในลำคออย่างพึงพอใจเมื่อใบหน้าหวานเริ่มเป็นฝ่ายดุนดันลิ้นเล็กๆ ให้เกี่ยวกระหวัดกันภายใต้การจูบอันดูดดื่มบ้างแล้ว จงอินนั้นไม่ปล่อยมือของเขาว่างงาน เขาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำเมี่ยมอย่างรีบร้อน แต่การปลดกระดุมด้วยนิ้วมืออาจจะไม่ทันใจสำหรับเขาก็เป็นได้ เพราะว่าเมื่อเหลือกระดุมเม็ดอีกแค่ 2 เม็ดเขาก็กระชากมันออก และเหวี่ยงตัวเสื้อลงกับพื้นห้องเงาวับอย่างไม่แยแส
เสียงเฉอะแฉะจากน้ำลายสีใสดังก้องไปทั่วห้องนอนซึ่งเป็นห้องส่วนตัวภายใต้คฤหาสน์ของจงอิน เป็นห้องที่ไม่มีใครได้ย่างกรายเข้ามาแม้แต่คนรับใช้ แต่ยมทูตที่เขากำลังแลกลิ้นอยู่นั้นคือตนแรก
ร่างบางจำเป็นต้องผละออกจากการจูบแบบรสชาติไวน์ชั้นดีซึ่งมอมเมาให้เขาหลงไหล เพราะว่ายมทูตอย่างเขาก็ต้องการอากาศไว้สำหรับหายใจเพื่อดำรงชีวิตอยู่เหมือนกัน
คยองซูหอบหายใจแรงพร้อมๆกับพวงแก้มขาวนวลเริ่มขึ้นสีแดงซ่านเมื่อเขาได้สบสายตาแบบตรงๆ กับดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลของแวมไพร์ร่างสูงอีกครั้ง และเขายิ่งเขินอายขึ้นไปอีกเมื่ออีกฝ่ายกุมมือของเขาเอาไว้และพาเขานอนราบลงกับฟูกที่นอนนุ่มๆ ของเตียงนอนแบบไม้แกะสลักโบราณ
จงอินไม่ปล่อยให้เวลาเช่นนี้ผ่านไปเฉยๆ เขาล้มตัวคร่อมร่างบางซึ่งนอนหงายเอาไว้ ใบหน้าหวานและใบหน้าคมแทบจะแนบชิด ห่างเพียงไม่ถึง 1 cm ด้วยซ้ำ จนทั้งคู่รับรู้ถึงลมหายใจเย็นๆ ของอีกฝ่ายได้ ฝ่ามือหยาบหนาเริ่มทำการรุกอีกครั้งด้วยการค่อยๆ สัมผัสผ่านเนื้อผ้าของกางเกงสแลคสีดำ เขาสัมผัสลูบไล้จากน่องมาเรื่อยๆ จนถึงต้นขาด้านใน และท้ายที่สุดก็มาหยุดจุดแก่นกลางความเป็นชายของยมทูต
ราวกับจะยั่วให้ร่างเล็กใต้ร่างต้องอึดอัดกับอารมณ์กำหนัดของตัวเอง เพราะตอนนี้ความเป็นชายซึ่งซุกซ่อนอยู่ใต้ซิปกางเกงกำลังพองขยาย ร่างสูงเองก็ไม่ต่างกันหรอก แถมดูท่าว่าจะเริ่มทนไม่ไหวซะด้วยซ้ำ เพราะว่าการที่คยองซูขบเม้มริมฝีปากแน่นพร้อมกับหลับตาพริ้มนั้นช่างเป็นใบหน้าที่เป็นเชื้อเพลิงให้เกิดอารมณ์ตัณหาได้อย่างดี จงอินไม่รอช้า ทั้งปลดและกระชากเข็มขัดของคนที่ถูกคร่อมออกแล้วใช้เจ้าเส้นเข็มขัดหนังสีดำแทนพันธนาการรัดข้อมือเล็กๆ ทั้งสองข้างของคยองซูไว้กับหัวเตียง ก่อนที่จะกลับมาดึงกางเกงกึ่งรัดรูปออกแล้วเหวี่ยงลงสู่พื้นข้างล่าง จนตอนนี้ร่างบางเกือบเปลือยเปล่าเพราะเหลือเพียงแค่ชั้นในตัวจ้อยเท่านั้น
จงอินแอบกัดปากตัวเองเบาๆ เพราะเรือนร่างของคยองซูนั้นช่างเซ็กซี่ซะเหลือเกิน เพิ่มพูนอารมณ์กำหนัดของเขาให้มากขึ้นไปอีกจนรู้สึกอึดอัดที่เป้ากางเกง ว่าแล้วก็ไม่รอช้า แวมไพร์ค่อยๆ รูดซิปและรูดดึงกางเกงและกางเกงชั้นในสีดำออกไปพร้อมกัน ทำให้ยมทูตที่นอนหงายรอถูกกระทำนั้นแอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่แทนท้องน้อยและช่วงล่างของตัวเอง เพราะขนาดความเป็นชายของร่างสูงนั้นช่างใหญ่โตเกินขนาดตัว
ลิ้นร้อนๆ ราวกับแท่งโลหะเผาไฟถูกส่งเข้าในปากอิ่มเอิบ แวมไพร์ไม่ปล่อยให้มือของเขาว่าง ฝ่ามือหยาบทั้งลูบคลำและเขี่ยเม็ดบัวที่แข็งเป็นไตของยมทูต เมื่อเล้าโลมส่วนยอดถันจนพอใจ ร่างสูงค่อยๆ เลื่อนถดร่างกายไปยังตำแหน่งแก่นกลางร่างกายพร้อมกับดึงกางเกงในตัวจ้อยออกไป คยองซูส่งเสียงครางเบาๆ เพราะความเป็นชายของเขาในตอนนี้ส่วนหัวของลูกชายขนาดพอดีมือกำลังถูกลูบคลำจนเริ่มมีน้ำหล่อลื่นไหลเยิ้มออกมา
ใกล้ถึงเวลาที่แวมไพร์จะได้ครอบครองร่างกายของยมทูต จงอินสอดนิ้วเรียวยาวเข้าออกเป็นจังหวะที่ช่องทางหลังเพื่อเป็นการเบิกทาง ร่างเล็กดิ้นพล่านทั้งๆ ที่ถูกพันธนาการด้วยความเสียวซ่านได้รับการปรนเปรอจากร่างสูง เรียกเสียงครางเล็กๆ ออกจากริมฝีปากอิ่มได้เป็นอย่างดี
“อื้อ…”
จงอินคิดว่าได้เวลาอันสมควรแก่การครอบครองร่างกายของคยองซูแล้ว ริมฝีปากหนาประทับจูบที่ริมฝีปากอมชมพูเพื่อเป็นการเอาอกเอาใจ ก่อนที่ลำแขนแกร่งจะจับโคนขาทั้งสองข้างให้ยกขึ้นและใช้มือจับที่ส่วนหัวของความเป็นชายของเขาสอดและดุนดันเข้าไปในช่องทางรักสีหวาน
“อึก!!!”
ตอนนี้ท่อนเอ็นอุ่นร้อนกำลังเต้นตุบๆ อยู่ในโพรงอุ่นอันคับแน่น มันแน่นเสียจนเขาเกือบจะทนไม่ไหว จงอินแช่แก่นกายที่เป็นสิ่งที่หลอมรวมร่างของเขาและคยองซูเป็นหนึ่งเดียวไว้สักพัก เขาสูดลมหายใจเข้าและค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกอย่างช้าๆ พร้อมกับคนที่ถูกกระทำเผยอริมฝีปากอิ่มเอิบเจ่อบวมจากการถูกระดมจูบและหอบใจแรง
แวมไพร์ซู้ดปากอย่างเผ็ดร้อนด้วยความเสียวเพราะแก่นกายของเขาถูกช่องทางรักสีกุหลาบตอดรัดอย่างบ้าคลั่ง จงอินทิ้งน้ำหนักตัวลงและใช้ศอกยันร่างกายให้มั่นคง กลีบปากหนาพรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานเพื่อเป็นการปลอบใจ ก่อนที่เอวสอบจะค่อยๆ ขยับเข้าออกอย่างเชื่องช้าเพื่อให้เวลาในการปรับตัวแก่ร่างบาง คยองซูเม้มปากแน่นจนห้อเลือดและส่งเสียงครางในลำคอด้วยความเสียว
“อ๊ะๆๆ …อื้อ!!”
ยมทูตกัดปากตัวเองแน่นด้วยความเจ็บและความเสียวซ่านที่ช่วงล่าง เป็นครั้งแรกที่ร่างบางสับสนกับความรู้สึกทั้งหลายของตัวเองที่เกิดขึ้นพร้อมๆ กัน เขาตอบคำถามของตัวเองไม่ได้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไรเพราะว่าความรู้สึกในใจมันถูกผสมปนเปไปหมด คยองซูส่ายหน้าไปมาเพราะทั้งข้อมือและลำแขนของเขาถูกพันธนาการเอาไว้ ไม่สามารถใช้มันจิกผ้าปูเตียงหรือจิกฝังเล็บที่แผ่นหลังของแวมไพร์เพื่อปลดปล่อยอารมณ์ได้
กิจกรรมกามารมณ์เริ่มเร็วและเร่าร้อนมากขึ้น เรียกเสียงครางของแวมไพร์และยมทูตดังระงมลั่นไปทั่วห้อง เอวสอบสวนเข้ามาแรงและเร็วกว่าเดิมเพราะความเสียวเนื่องจากถูกช่องทางรักทั้งตอดและรัดแก่นกายของเขาเอาไว้แน่นจนมันถึงขีดจำกัด พร้อมๆ กับที่คยองซูกรีดร้องด้วยความเสียวซ่านอย่างที่สุดจนเจ้าลูกชายขนาดพอดีมือปลดปล่อยอารมณ์กำหนัดออกมาเปรอะเลอะเต็มหน้าท้อง ในที่สุด จงอินก็ไม่สามารถทานทนได้อีกต่อไป ท่อนเอ็นร้อนกระแทกกระทั้นช่องทางหลังของร่างบางอย่างแรงเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะพ่นน้ำกามสีขาวขุ่นเต็มโพรงที่ทั้งอุ่นและนุ่ม
ทั้งแวมไพร์และยมทูตหอบหายใจแรงด้วยความเหนื่อยจากการกิจกรรมหลอมรวมร่างที่เพิ่งเสร็จสิ้น จงอินไม่ลืมที่จะแกะปมของเส้นเข็มขัดหนังที่ผูกรัดข้อมือเล็กๆ ทั้งสองข้างกับหัวเตียงไม้โบราณแกะสลักออกเพื่อให้เป็นอิสระ ก่อนที่จะทิ้งร่างกายที่ดูดีและเต็มไปด้วยมัดกล้ามนอนคว่ำหน้าลงข้างๆ ร่างบาง ทั้งคู่เข้าสู่ห้วงนิทราพร้อมกันด้วยความเหนื่อยอ่อนและหมดแรง
Guest
