ธัญวลัย | นิยาย นวนิยาย นิยายออนไลน์ เขียนนิยายออนไลน์

[BTS HopeV] I'm Seme. You're Uke? ใครเมะใครเคะ -NC-

-NC- "ไม่ขัดขืนขนาดนี้ กูว่าคืนนี้กูจำเป็นมากสำหรับมึงเลยแหละ ...วี" มือสากของโฮซอกที่เมื่อครู่ประคองคางมนให้อยู่ในตำแหน่งเริ่มรุกไล้ปลุกปั่น ร่างหนาลากปลายนิ้วจากหลังหูกลับมายังปลายคางอีกครั้ง เชิดมันขึ้นแล้วกดจูบหนักแน่น เน้นย้ำและร้อนแรง มือหนาอีกข้างไม่ปล่อยให้ว่างงานเลื้อยเข้าโอบเอวบางลากไปกลางหลังกดตัวคนข้างใต้ให้แนบชิดกับตัวเอง "...อื้อออ" แทฮยองครางเสียงสั่นทันทีที่ริมฝีปากเป็นอิสระจากการครอบครอง ปลายจมูกของคนข้างบนกำลังซอกซอนข้างลำคอสร้างความหวาบไหวจนต้องย่นคอหนี ความรู้สึกร้อนรุ่มอยู่ภายในแผดเผาจนเนื้อตัวสีน้ำผึ้งอ่อนปวกเปียก จากเมื่อครู่ที่ร้อนอยู่แล้วตอนนี้ร่างบางเข้าใจแล้วว่าร่างกายตัวเองกำลังร้อนอะไร ร้อน... ร้อนรัก "ฮะ...โฮ อ่ะ โฮป"ฝ่ามือบางคว้าเสื้อยืดสีเทาของโฮซอกไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยวขณะที่มือสากลากไล้ตามแนวกระดุมปลดผ้าเนื้อบางออกช้าๆยามที่เจ้าของมันกำลังเผลอไผลกับสัมผัสที่เขาบรรจงมอบ แทฮยองหรี่ตาแน่นเมื่อปลายลิ้นร้อนค่อยๆละเลียดไล้ตั้งแต่ใบหูยันคางมนตามตำแหน่งที่มือหนาพาดผ่านไปเมื่อครู่เป๊ะๆก่อนจะสิ้นสุดที่เรียวปากบางฉ่ำชื้น ดูดดุน ไล้เล็มความหวานอีกครั้งและอีกครั้ง รู้ตัวอีกทีกระดุมที่เคยติดแน่นแยกออกจนหมด สาบเสื้อทั้งสองกองอยู่บนไหล่บางด้วยน้ำมือของคนข้างบน "มึงสวย" โฮซอกกล่าวเพ้อๆกับเนื้อตัวสีน้ำผึ้งตรงหน้าที่ตอนนี้กำลังเห่อแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ดูเซ็กซี่อย่างน่าประหลาด ร่างหนาลอบกลืนน้ำลาย ยิ่งบวกกับการที่เนื้อตัวอ่อนไหวของแทฮยองขยับตัวเข้าหาอย่างออดอ้อนด้วยแล้ว เขาแทบจะบังคับตัวเองให้อ่อนโยนกับร่างบางๆนี่ไม่ไหว สวยจนอยากจะรักแรงๆ "พะ... พูดมากวะ อือ ร้อ...น อื้อ! จะตายแล้ว..." แทฮยองหงุดหงิดกับสิ่งที่คนข้างบนพูดเมื่อครู่ เล็บยาวจงใจจิกบนไหล่กว้างเป็นการลงโทษในถ้อยคำพล่อยๆจนเลือดซิบ รู้สึกว่าความร้อนที่มีในร่างกายมันปะทุขึ้นเรื่อยๆจนแทบระเบิด สัมผัสร้อนผ่าวที่อีกฝ่ายมอบให้แม้เพียงแค่ปลายนิ้วปัดผ่านตัวเขาก็แทบสำลัก อาจเพราะฤทธิ์ของเหลวบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกมากขึ้น ไวขึ้น กับความต้องที่ไม่มีทีท่าจะหมด "ซี๊ดดด ยังพยศได้อีกนะ"โฮซอกยิ้มกริ่มกับประโยคสุดแสนจะเอาแต่ใจของแทฮยอง ไหนจะรอยรักที่เจ้าตัวฝากไว้บนไหล่ทั้งสองข้างนั้นอีก ใจเย็นก่อนโฮซอก... คืนนี้มึงเวลา'เอา'คืน ทั้งคืน เขาจัดแจงวางร่างสวยลงบนโซฟาอย่างเบามือ ใบหน้าสวยแดงจัด มือเล็กที่กำแน่นกับเสื้อเขาเมื่อครู่คลายออกแล้ว เป็นโอกาสที่ดีในการกำจัดชิ้นส่วนเกะกะที่สุดในตอนนี้ทั้งของตัวเขาเองและของร่างบางให้ออกไปให้พ้น ซึ่งเขาเองก็จำไม่ได้แล้วว่าเมื่อมันหลุดออกไป มันไปจบที่ไหน ร่างกายส่วนบนที่เขาเคยเห็นมันหลายต่อหลายครั้งตอนนี้มันกำลังยั่วยวนเขา บิดเร้าต่อหน้าเขา ทุกอย่างมันดูลงตัวไปเสียหมด ไหล่บาง กระดูกไหปลาร้ายันแผ่นอกสวยกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหอบหายใจถี่จากพิษยา ไหนจะตุ่มไตสีเข้มที่เขาทำเป็นไม่สนใจมันหลายครั้งหลายคราวนั่นอีก "มอง... อึก อะไร... อือ หนักหนา" คนสวยหาเรื่องเมื่อเห็นว่าตาคมกริบไล่มองตัวเองตั้งแต่บนลงล่าง ขาเรียวเบียดชิดเข้าหากันเพราะความขวยเขินและหวามหวามกลางลำตัวที่เริ่มก่อตัวมาสักพัก สัญชาตญาณดิบกำลังกู่ร้องหาสัมผัสไม่สนจิตใจที่กำลังสับสน เหมือนว่าร่างกายนี้ไม่ใช่ของตัวเอง "...ต่อไปจะไม่มองแล้วล่ะ"กายแกร่งทาบตัวเองตามลงจนเสมอกับกายบางที่กำลังกระสับกระส่ายเพราะแรงอารมณ์ ปลายนิ้วสากลากไปมาระหว่างอกบางก่อนจะไปหยุดที่เม็ดทับทิมเน้นย้ำอยู่อย่างนั้นจนคนใต้ร่างไปไม่เป็น ซ้ำลิ้นร้อนยังไล่ความชื้นแฉะไปทั่วแผ่นอกบางจนแทฮยองทนรับความรู้สึกรุนแรงที่มันประทุไม่ไหวบิดเร้าเบี่ยงตัวหนีแต่ก็ไปได้ไม่ไกลก็นัก เพราะมือหนาที่กำลังปรนเปรอให้เมื่อครู่ดึงเขากลับมาอยู่ภายใต้อาณัติอีกครั้ง จะโทษก็ต้องโทษพื้นที่แคบๆของโซฟาทำให้เขาขยับตัวไม่ถนัด "อย่าหนีสิคนดี ไม่ได้มองแล้วซักหน่อย" โฮซอกเอ่ยเตือนโดยที่ไม่ผละจากอกบาง ขบเม้มจนเกิดรอยแดงทุกตารางนิ้วที่พาดผ่าน ความเจ็บแปลบบริเวณอกเรียกเสียงครางหวานได้ไม่น้อย พิษยากำจัดไปหมดแล้วซึ่งความละอายแทฮยองจึงไม่คิดจะปิดกั้นเสียงของตัวเองแต่อย่างใด ซ้ำยังกรีดร้องถึงใจใครอีกคนมากเสียด้วย "อะ...อ่าา อึก! อื้ออ!"กลีบเนื้อเผยอปากกว้างเพื่อกอบโกยอากาศให้มาที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทุกครั้งที่ลิ้นร้อนหรือฝ่ามือพัดผ่านไปทางไหนร่างกายก็มักจะตอบรับสัมผัสนั้นด้วยการขยับร่างกายให้แนบชิดกว่าเดิมอย่างเผลอไผล สัมผัสจากมือแกร่งไล่ลูบวนบีบเนื้อนุ่มบริเวณต้นขาปัดผ่านแก่นกายเล็กราวกับกลั่นแกล้งเรียกสติที่กำลังเตลิดให้กลับเข้าที่เข้าทาง ร่างบางขืนตัวโดยการชันแขนให้ลุกขึ้น พอเห็นสภาพตัวเองเท่านั้นแหละ... ทั้งเนื้อตัวเขาเหลือเพียงแค่อันเดอร์แวร์!!! มันหลุดไปตอนไหน! มันหลุดไปเมื่อไหร่! และใครอนุญาต!!! "อะ ไอสัส...โฮป! ...อะ อ๊าาา" ทำท่าจะเหวี่ยงไม่ได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องร้องเสียงหลงอีกคราเมื่อมือหนาซอกซอนเข้าไปกอบกุมและเค้นคลึงกายบางไม่ให้เกียรติปราการด่านสุดท้ายของเขาเลยสักนิด ไม่นานแก่นกายเล็กก็เริ่มตั้งชันตามการเล้าโลม มือใหญ่บีบคลึงส่วนน่ารักในมือกระชันถี่เรียกเสียงครางหวานๆได้มากโข เสียงเหวี่ยงว่าน่าฟังแล้วแต่เสียงครางกระเส่าแบบนี้เขาให้ชนะเลิศไปเลย "พูดไม่เพราะต้องโดนลงโทษ" "อ๊ะ... ดะ... เดี๋ยว อึ๊ก! อ๊าาาาาา"แทฮยองเชิดหน้าขึ้นสูงครางดังลั่นห้องเมื่อสัมผัสรู้ถึงโพรงปากอุ่นร้อนกำลังครอบครองทั่วส่วนอ่อนไหวของตัวเอง ปราการสุดท้ายหลุดไปเมื่อไหร่ไม่รู้รู้แต่ว่าปลายลิ้นร้อนของคนข้างบนไล้เน้นที่ส่วนปลายจนร่างบางกระตุกตัวซ้ำๆด้วยความเสียดเสียว แขนที่ใช้พยุงตัวก็หมดแรงไปเสียดื้อๆสุดท้ายแทฮยองต้องกลับไปนอนแผ่เช่นเดิม การกระทำจาบจ้วงเร่งเร้าของอีกฝ่ายพัดพาความรู้สึกที่เคยแจ่มชัดเบลอไปหมดเรื่องราวที่คิดจะทำถูกปัดทิ้งไปไม่เหลือเค้าเรื่องเดิม "วี..." "อึก... อ่ะ อะไร" "มีเจลไหม" คำถามสุดแสนจะตรงไปตรงมาของโฮซอกทำเอาร่างบางที่นอนเปลี้ยถึงกับไปไม่เป็น แต่ก็รับรู้ได้ด้วยสัญชาตญาณว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ความปลอดภัยทางร่างกายเท่ากับศูนย์โดยไม่ต้องสงสัย แล้วยังไงล่ะเขาควรตอบว่าอะไร ให้ตอบว่ามีแล้วปล่อยให้อีกฝ่ายให้มันกับตัวเอง หรือตอบว่าไม่มีแล้วภาวนาให้อีกฝ่ายเลิกล้มความตั้งใจนั้นซะ "ของแบบนั้นไม่มีหรอก...! อื้ออออออ" แทฮยองผวาเฮือกเมื่อโฮซอกจัดการจับขาเรียวที่บดเบียดเข้าหาให้ตั้งชันและมันแยกออกจากกันภายในเสี้ยววิ นิ้วยาวไล้สัมผัสไปช่องทางด้านหลังแห้งผาดพลางทำหน้ารู้สึกผิดเสียเต็มประดา "อย่างนี้มึงก็เจ็บแย่เลย"ไม่พูดเปล่าโฮซอกพยายามแทรกนิ้วยาวเข้าไปสัมผัสความนุ่มนิ่มของผนังอ่อนนุ่มอย่างช้าๆลองใจคนใต้ร่างที่ยังคงปากแข็ง "อ๊ะ เอา... อึ๊ก เอาออก... อื้ออ ไป... จะ...เจ็บ! อ๊าา"ร่างบางหวีดร้องด้วยความเจ็บเสียดที่ไม่เคยเป็นมาก่อนสองขาสั่นระริกราวกับจะค้ำไม่อยู่ "อืมมม ตกลงมีเจลไหม"เขาถามซ้ำอย่างกลั่นแกล้ง อันที่จริงถ้าเขาจะลงมือหามันเองก็ไม่ใช่เรื่องยากหรอกแต่เวลาเห็นแทฮยองเป็นนี้แล้วมันก็อดไม่ได้ เขาเคยอยู่ห้องนี้ทำไมจะไม่รู้ว่าที่นี้มีอะไรบ้างไม่มีอะไรบ้าง การที่แทฮยองโกหกในสิ่งที่มีมันทำให้เขาอยากแก้เผ็ดเสียให้เข็ด ไหนๆก็ถือไพ่เหนือกว่าอยู่แล้ว โอกาสดีๆต้องรีบกอบโกย "มึงเก็บไว้... ฮรึก ตรงไหน... ตรงไหนมันก็ยังอยู่ อ่ะ....ตรงนั้นแหละ พอใจไหม! อื้อออ" "น่ารักที่สุด"ร่างหนายิ้มกริ่มกับคำสารภาพของร่างบาง เขาเลยจัดการให้รางวัลโดยการให้ร่างกายเล็กๆพักสักแป๊บในขณะที่เขาไปหาตัวช่วยที่เคยทิ้งไว้ นิ้วยาวที่พยายามสอดใส่ถูกดึงออกมารวดเดียวไม่มีการบอกกล่าวเรียกเสียงหวานได้อีกครา โฮซอกก้มลงไปจูบหนักๆหนึ่งทีด้วยความหมั่นเขี้ยวก่อนจะเดินไปยังลิ้นชักใต้ทีวี ไม่นานนักร่างหนาก็กลับมาพร้อมขวดสีฟ้าในมือ "พร้อมยัง" ร่างบางส่ายหน้ารัวๆแต่คนถามก็หาจะสนใจไม่ เขาจัดการเปิดฝาขวดและบีบของเหลวลงบนนิ้วก่อนส่งต่อมันไปยังช่องทางนุ่มนิ่มด้านหลังที่เขาเพิ่งผละจากมันไปเมื่อครู่ แต่เชื่อเถอะคราวนี้มันไปได้ไกลกว่าแน่นอน "อ๊ะ....อ๊า! ชะ...ช้า... อื้อ หน่... หน่อย" แทฮยองครางอืออึงน้ำตาซึมด้วยความเจ็บแปล๊บเมื่อปลายนิ้วร้อนชำแหละเข้าไปภายในมากขึ้นๆแม้จะมีสารหล่อลื่นแล้วก็ตามแต่ความรู้สึกมันก็ยังไม่ชินอยู่ดี แขนขาสั่นระริกหมดสิ้นเรี่ยวแรงเพราะการกระทำที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน มือเรียวจิกโซฟายึดมันเป็นที่พึ่งสุดท้าย "อ่ะ อ๊า!!!!"แทฮยองร้องเสียงแหลมลืมอายไปเสียหมดสิ้นเมื่อปลายนิ้วร้อนถลำลึกครูดเกี่ยวผนังอ่อน กระแทกซ้ำย้ำที่จุดนั้นหลายต่อหลายที แรงกระตุกถี่กับคราบไคลปริ่มบริเวณส่วนปลายสร้างความพึงพอให้แก่ร่างหนาเป็นอย่างมาก เหมือนกับว่าเขาจะพบจุดอ่อนที่น่ารักของคนเก่งเสียแล้ว "ซี๊ดดด ตระ อ๊ะ อ๊ะ ตรงนั้นมัน อื้ออ" "ตรงนั้นดีมันใช่ไหม หื้มมม"คำถามที่ไม่ต้องการคำตอบหลุดจากริมฝีปากหนาราวกับเพ้อนิดๆกับการต้อนรับอันอบอุ่นแนบแน่นของแทฮยอง มันดีจนเขาต้องเพิ่มประมาณนิ้วเข้าไปทักทายความร้อนรุ่มภายในจากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสามและยิ่งเขาเพิ่มมันเข้าไปเท่าไหร่เสียงครางหวานก็ดังขึ้น แรงกระตุกก็มากขึ้นเท่านั้น เสียงหวีดหวิวกำลังผลักดันให้เขาทำอะไรที่มากกว่า "ซี๊ดดด จะทำ...อ่ะ อะไรหน่ะ...."แทฮยองถามเสียงสั่นพร่าเมื่อมือสากผละจากช่องทางสีหวานรวดเดียวโดยไม่บอกล่วงหน้า ก่อนหันกำจัดชิ้นส่วนสุดท้ายบนร่างกายของตนเอง เผยให้เห็นกายแกร่งที่ขยายตัวตั้งชันด้วยแรงอารมณ์และนำมันมาบดเบียดช่องทางสีแดงฉ่ำที่ถูกเตรียมการไว้แล้ว แทฮยองเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าโฮซอกทำอะไร น้ำลายหนืดๆถูกกลืนอย่างยากลำบากเพราะความกังวลในสิ่งที่กำลังจะเกิดในไม่ช้า "อืม... ก็จะเอาเข้าไง"จบคำความเจ็บร้าวก็พุ่งโจมตีแผ่ซ่านไปทั่วช่วงล่างของแทฮยอง ร่างบางรับรู้ถึงความใหญ่โตกว่าที่เห็นเมื่อกี้เสียอีก ข้างในมันร้อนระอุแทบประทุและตอดรัดความใหญ่โตทุกครั้งที่มันเสือกไสเข้ามาช้าๆ หยดเลือดไหลย้อนออกมาจากช่องทางน้อยๆแต่ทั้งคู่หาได้สนใจไม่ "บะ.. อื้อ เบา...เบา อ๊ะ เบา... อ๊า...!"ร่างบางรู้สึกขอบคุณสารหล่อลื่นที่ช่วยบรรเทาความเจ็บเสียดที่เกิดขึ้น เขาไม่อยากคิดสภาพถ้าขาดมันไป ร่างกายเขาคงแตกเป็นเสี่ยงๆโดยไม่ต้องสงสัย ส่วนคนสอดใส่ก็กำลังข่มอารมณ์ไม่ให้โถมตัวกระแทกแรงๆทั้งๆที่ยังสัมผัสผนังนุ่มร้อนไม่ได้ทั้งหมด "อย่าเกร็ง.. อึ๊ก นี่.. เบาสุด...แล้ว อืมมม มึงมั...น แน่น" "อ่ะๆ ตรงนั้น อ๊า อ่า นั้นน"แทฮยองร้องเสียงสั่นพร่าไปหมด เอวบางขยับขึ้นลงตามแรงกระแทกที่อีกฝ่ายบรรจงมอบให้ สะโพกผายเกร็งรับแก่นกายร้อนที่เสือกไสเข้ามาภายในตัวเขาได้ทั้งหมด โฮซอกดึงเรียวแขนทั้งสองข้างของแทฮยองให้มาคล้องรอบคอของตัวเองราวกับให้ใช้มันเป็นที่พึ่ง ...นั้นมันฝั่งเทวดา "ลึก... อื้ออ โฮป...มันลึ...ก อึ๊ก เกินปะ อะๆ ไป!"ร่างบางซบไปที่ไหล่กว้างในขณะที่พูด โฮซอกกระชับเอวสอบดึงรั้งให้เข้าหาตัวเองมาขึ้น สอดใส่แรงกระแทกรัวแรงและเร็วจนแทฮยองร้องครางไม่เป็นภาษา ยิ่งเสียงหวานดังขึ้นเท่าไหร่แรงการสอดใส่ก็รัวเร็วขึ้นเท่านั้น ยัง...ยังไม่พอ ขณะที่แทฮยองกำลังหลงลมกับสัมผัสที่เขามอบให้ มือสากที่ว่างอยู่โลมไล้ไปส่วนอ่อนไหวด้านหน้า ปลายนิ้วโป้งบดคลึงที่จุดยอดสุด ส่วนนิ้วที่เหลือรูดรั้งหนักหน่วงสอดประสานกันกับการแรงกระแทกด้านหลัง จนแทฮยองแทบลืมหายใจ "เรียกชื่อกู อืมม หน่อยสิ"ใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้ลงที่ซอกคอเล็กมอบจูบซ้ำๆจนเกิดรอยแดงไปทั่วพร้อมออกคำสั่ง สะโพกแกร่งยังคงขยับเข้าหาอย่างกระชั้นถี่ รุนแรง หนักหน่วง และแนบแน่น "ฮะ โฮป... โฮป อ๊าาา!!"ในที่สุดความอึดอัดอัดอั้นของทั้งคู่ทะลักทะลาย แทฮยองกระตุกถี่ครางเสียงแหลมเหมือนถึงจุดหมายปลายทาง หยาดขาวขุ่นเลอะเต็มฝ่ามือหนาในขณะที่คราบคาวของโฮซอกถูกปลดปล่อยมากมายอยู่ภายในร่างกายอุ่นร้อน เอ่อล้นออกมาจากช่องทางคับแคบพร้อมกับหยาดความบริสุทธิ์ของแทฮยอง "อะ อะๆ"กายหวานยังคงกระตุกสั่นเพื่อขับคราบไคลออกมาจนหมด จนหยดสุดท้าย เรียวแขนกอดแน่นพลางซบหมดไหล่แกร่งอย่างหมดเรี่ยวแรง หัวสมองขาวโพลนร่างกายเหมือนกำลังล่องลอยอยู่ในอากาศ โฮซอกกดจูบลงบนกลุ่มผมสีส้มที่บัดนี้ชื้นไปด้วยเหงื่อ เขาดึงรั้งแทฮยองให้มาอยู่ตรงหน้ามือหนาเกลี่ยคราบน้ำตาบนแก้มนิ่มอย่างเบามือ "เขินหรือไง"โฮซอกถามเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเบือนหน้าไปอีกทางไม่กล้าสบตาเขาตรงๆ "ระ...ไร้สาระ! อื้ออออ"ทันทีบอกปัด แทฮยองก็ต้องกรีดร้องอีกครั้งเมื่อโฮซอกขยับช่วงล่างเข้าหาอย่างกลั่นแกล้ง ไม่พอคนตรงหน้ายังยกมือที่เมื่อครู่กอบกุมความเป็นแทฮยองไว้ขึ้นมาไล้เล็มคราบขุ่นขาวต่อหน้าต่อตาราวกับกับจงใจ "มึง มัน หวาน..."ร่างหนาถอนตัวออกจากช่องทางเห่อร้อนอย่างอ้อยอิง คราบคาวเองก็ไหลย้อนออกมาทั้งของเขาเองและของแทฮยองหกเลอะโซฟาสีทึบเต็มไปหมด เห็นแบบนั้นโฮซอกก็เกิดความคิดดีๆที่ถ้าแทฮยองได้ยินล่ะก็ต้องผวาอีกแน่ "เลอะหมดเลย" "เออไง! กูจะไปล้าง"แทฮยองผลักอกแกร่งให้ออกห่าง แต่พอจะขยับตัวเท่านั้นแหละความเสียดบริเวณด้านหลังและท้องน้อยก็เข้าเล่นงานเขาทันที ในใจก็ก่นด่าร่างกายสารพัด สำออยถูกเวลาเสียด้วย! ร่างบางเกร็งตัวอยู่สักพักจนความเจ็บคลายลงโดยมีโฮซอกจ้องมองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ "ท่าจะลุกไม่ไหว เดี๋ยวผัวล้างให้นะ :)" "มะ..ไม่! เดี๋ยวววว"ทฮยองร้องเสียงหลงห้ามการกระทำของอีกฝ่ายแต่ดูท่าจะไม่ได้ผลเสียแล้ว โฮซอกอุ้มตัวบางในท่าเจ้าสาว ผิวปากอย่างอารมร์ดีเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่อชำระล้างตัว เพียงไม่นาน... เสียงครางหวานก็ดังขึ้นอีกระรอก

ปรับแต่งการอ่าน

[BTS HopeV] I'm Seme. You're Uke? ใครเมะใครเคะ -NC-

ความคิดเห็นทั้งหมด ()